جالب تر از همه اصرار برخی از این سایت ها و پایگاه های خبری است بر این که آرایش زنانه در میان مردان ایرانی سابقه تاریخی دارد و اسناد تاریخی و باستان شناسی هم آن را تائید می کند!
بعضی از این سایت ها و شبکه ها اخبار و آمار جالبی را هم منتشر می کنند که ماخذ و منبع آن هم معلوم نیست؛ مثل این که اواخر سال گذشته اعلام شد ۱۰ درصد لوازم آرایش زنانه موجود در کشور را آقایان مورد استفاده قرار می دهند و این که تمایل به آرایش های زنانه اختصاص به مردان شهرهای بزرگ هم ندارد و مناطق دور دست و شهرستان ها را هم دربرمی گیرد!
جالب تر از همه اصرار برخی از این سایت ها و پایگاه های خبری است بر این که آرایش زنانه در میان مردان ایرانی سابقه تاریخی دارد و اسناد تاریخی و باستان شناسی هم آن را تائید می کند!
این پایگاه های خبری از قول باستان شناسان خودشان مدعی هستند که مردان ایرانی از دوره هخامنشی سرمه می کشیده اند و از بیگودی استفاده می کرده اند و کفش پاشنه بلند می پوشیده اند و شاهانی مثل شاه عباس هم با آن سبیل های از بناگوش در رفته، کرم پودر و سرخاب سفیدآب به کار می برده اند!
البته بخشی از این اطلاعات درست است، چون کشیدن سرمه تا همین اواخر هم میان مردان رواج داشت و این امر در شریعت نیز مستحب است؛ ولی مردانی که از سرمه استفاده می کردند قصد آرایش نداشتند و صرفا از خاصیت سرمه برای روشنی چشم بهره می بردند یا پاشنه بلند کفش هنگام سواری و راندن اسب کاربرد داشت، اما آدم می ماند انگشت به دهان که این حضرات باستان شناس خلق الساعه با کدام ابزاری توانسته اند نوع و مارک کرم پودر خشایارشا و شاه عباس و فتحعلیشاه را از روی سنگ نبشته ها و اسناد بازمانده از آن روزگار تشخیص دهند!
کسی نیست به این حضرات بگوید شما اگر قصد تبلیغ و ترویج لوازم آرایش را دارید خب کارتان را بکنید چه کار دارید داریوش و ناصرالدین شاه و شاه عباس و… را که دستشان از دار دنیا کوتاه است، مخنث جلوه بدهید.