نازوب

حتما تا به حال تصاویر تركیب شده‌ای را مشاهده كرده‌اید كه بسیار رویایی و جالب به نظر می‌رسند و به صورت پیچیده‌ای در هم ادغام شده و یك تصویر جدید را پدید آورده‌اند.

تركیب لایه‌های عکس با استفاده از Blend Mode

حتما تا به حال تصاویر تركیب شده‌ای را مشاهده كرده‌اید كه بسیار رویایی و جالب به نظر می‌رسند و به صورت پیچیده‌ای در هم ادغام شده و یك تصویر جدید را پدید آورده‌اند. شاید در نگاه اول این تركیب تصاویر مشكل و سخت به نظر برسد؛ اما با كمی آگاهی از لایه‌ها در فتوشاپ و تركیب آنها در حالت Blend Mode می‌توانیم به نتایج بسیار جالبی از تركیب تصاویر دست یابیم.

با این كه این بخش از فتوشاپ معمولا با سعی و خطا و امتحان حالت‌های مختلف به نتایج مورد نظر منجر می‌شود، اما آگاهی از نحوه عملكرد هر حالت می‌تواند كمك شایانی در رسیدن به نتایج دلخواه در حداقل زمان ممكن باشد. اعمال حالت تركیبی در فتوشاپ در دو حالت امكان‌پذیر است. پركاربردترین حالت لایه‌بندی تصویر و انتخاب حالت تركیبی مورد نظر در پانل لایه‌هاست؛ اما از طریق نوار تنظیمات هر ابزار طراحی مثل مداد و قلم‌مو نیز می‌توانیم به همه یا برخی حالت‌های تركیبی دست پیدا كنیم.

تنها تفاوت این دو حالت در نحوه اعمال حالت تركیبی است كه در حالت اول قابل تغییر بوده و در حالت دوم بعد از اعمال، امكان تغییر وجود ندارد. در هر صورت انتخاب روش استفاده از حالت‌های تركیبی به عهده طراح بوده و همچنان كه گفته شد آشنایی با نحوه عملكرد این حالات تركیبی كمك شایانی در ایجاد جلوه‌های مورد نظر و سرعت بخشیدن به كار خواهد كرد. در فرامین تركیب لایه‌ها با توجه به حالت انتخاب شده نحوه تركیب رنگ‌های لایه بالایی با لایه زیرین خود را تعیین می‌كنیم.

برای دسترسی به این فرامین كافی است در پانل لایه‌ها روی قسمت مشخص شده ـ كه به صورت پیش فرض عبارت Normal دیده می‌شود ـ كلیك كنیم تا منوی مربوط به انتخاب حالت تركیبی باز شود. البته فراخوانی فرمان Blending Option از مسیر LayerLayer Style و انتخاب قسمت Blend Mode نیز نتیجه مشابهی را خواهد داد. همان‌گونه كه مشاهده می‌شود این حالات تركیبی با توجه به نحوه عملكردشان در شش گروه قرار گرفته است كه استفاده از اعضای هر گروه عملكرد یكسانی در نحوه تركیب لایه با لایه زیرین خود را به دست خواهد داد. این پنج گروه عبارت است از:

1ـ گروه Normal: بدون تركیب لایه با لایه زیرین یا تركیب در صورت تغییر شفافیت لایه بالایی

2ـ گروه Subtractive: تیره تر‌كردن تصویر با تركیب رنگ‌های دولایه با هم

3ـ گروه Additive: روشن تر‌كردن تصویر با تركیب رنگ‌های روشن دو تصویر با هم

4ـ گروه Complex: تركیب رنگ‌های دولایه با بررسی شرط‌هایی بین دولایه

5ـ گروه Difference: تركیب لایه‌ها بر اساس تفاوت در رنگ لایه‌ها

6ـ گروه HSL: تركیب لایه‌ها با توجه به یكی از سه پارامتر اصلی رنگ لایه (رنگ، روشنایی یا غلظت آن)

در گروه اول، لایه بالایی تنها در صورتی با لایه زیرین خود تركیب می‌شود كه شفافیت آن كمتر از 100 درصد تنظیم شده باشد كه در حالت Dissolve با كم‌كردن شفافیت محتوای لایه به صورت نقاط ریز با لایه زیرین تركیب می‌شود.

Darken: در بخش‌هایی كه لایه زیرین تیره‌تر از لایه بالایی باشد رنگ لایه زیرین جایگزین رنگ لایه بالایی می‌شود و در صورتی كه تیره‌تر نباشد، رنگ لایه بالایی بدون تغییر باقی می‌ماند كه نتیجه این عمل تیره‌تر‌شدن كلی تصویر است.

Multiply: تیرگی لایه بالایی با تیرگی لایه پایینی مخلوط شده و نتیجه تیره‌تر شدن كلی تصویر خواهد بود. فقط در مناطقی كه لایه زیرین كاملا سفید باشد هیچ تغییری رخ نخواهد داد.

Color Burn: استفاده از مناطق تیره لایه زیرین برای انعكاس مناطق تاریك لایه بالایی با افزایش كنتراست.

Linear Burn: استفاده از مناطق تیره لایه زیرین برای انعكاس مناطق تاریك لایه بالایی با كاهش روشنایی.

Darker Color: مقایسه مجموع مقادیر اطلاعات كانال‌های رنگی هر لایه و نمایش تیره‌ترین رنگ‌ها.

Lighten: معكوس حالت Darken عمل می‌كند؛ یعنی درصورتی كه لایه زیرین روشن‌تر از لایه بالایی باشد رنگ آن جایگزین رنگ لایه بالایی می‌شود، در غیر این صورت تغییری رخ نمی‌دهد.

Screen: معكوس حالت Multiply عمل كرده و روشنایی لایه زیرین با لایه بالایی تشدید شده و در نتیجه تصویری روشن‌تر به وجود می‌آورد. فقط در مناطقی كه لایه زیرین سیاه مطلق باشد هیچ تغییری در رنگ لایه بالایی رخ نمی‌دهد.

Color Dodge: استفاده از روشنایی لایه زیرین برای انعكاس روشنایی لایه بالایی با كاهش كنتراست.

Linear Dodge: استفاده از روشنایی لایه زیرین برای انعكاس روشنایی لایه بالایی با افزایش روشنایی.

Lighter Color: مقایسه مجموع مقادیر اطلاعات كانال‌های رنگی هر لایه و نمایش روشن‌ترین رنگ‌ها.

Overlay: حالت‌های Multiply وScreen هر دو، روی تصویر اعمال می‌شود؛ یعنی مناطق روشن، روشن‌تر و مناطق تیره، تیره‌تر می‌شود.

Soft Light: حالت نرم‌تری از حالت قبلی.

Hard Light: مشابه حالت Overlay با این تفاوت كه در این حالت جای لایه زیرین با لایه بالایی عوض می‌شود.

Vivid Light: تركیب حالت Color Dodge و Color Burn

Linear Light: تركیب حالت Linear Dodge و Linear Burn

Pin light: جابه‌جایی رنگ‌ها با توجه به 50 درصد خاكستری، اگر لایه بالایی روشن‌تر از 50 درصد خاكستری باشد، قسمت‌های تیره لایه زیرین را روشن‌تر می‌كند و اگر تیره‌تر از 50 درصد خاكستری باشد قسمت‌های روشن لایه زیرین، تیره‌تر می‌شود.

Hard Mix: در این حالت مقادیر رنگی كانال‌های RGB دولایه با هم جمع شده و اعداد بیشتر از 255 با 255 و اعداد كمتر از 255 با صفر جایگزین می‌شود.

Difference: كم‌كردن مقادیر رنگی لایه‌ای كه روشن‌تر است از مقادیر رنگی لایه دیگر و جایگزین‌كردن رنگ جدید در لایه بالایی.

Exclusion: شبیه حالت بالا البته با اعمال كنتراست كمتر.

Subtract: رنگ نهایی حاصل تفریق مقادیر پیكسل‌های متناظر لایه بالایی از لایه زیرین است.

Divide: رنگ نهایی حاصل تقسیم مقادیر پیكسل‌های متناظر لایه بالایی از لایه زیرین است.

Hue: در این حالت روشنایی و شدت رنگ از لایه زیرین و نوع رنگ از لایه بالایی انتخاب می‌شود.

Saturation: به منظور روشنایی و نوع رنگ از لایه زیرین و شدت رنگ از لایه بالایی.

Color: روشنایی از لایه زیرین و نوع و شدت رنگ از لایه بالایی انتخاب می‌شود.

Luminosity: گزینه‌ای برای نوع و شدت از لایه زیرین و روشنایی از لایه بالایی.

تركیب لایه‌های عکس با استفاده از Blend Mode

حتما تا به حال تصاویر تركیب شده‌ای را مشاهده كرده‌اید كه بسیار رویایی و جالب به نظر می‌رسند و به صورت پیچیده‌ای در هم ادغام شده و یك تصویر جدید را پدید آورده‌اند. شاید در نگاه اول این تركیب تصاویر مشكل و سخت به نظر برسد؛ اما با كمی آگاهی از لایه‌ها در فتوشاپ و تركیب آنها در حالت Blend Mode می‌توانیم به نتایج بسیار جالبی از تركیب تصاویر دست یابیم.

با این كه این بخش از فتوشاپ معمولا با سعی و خطا و امتحان حالت‌های مختلف به نتایج مورد نظر منجر می‌شود، اما آگاهی از نحوه عملكرد هر حالت می‌تواند كمك شایانی در رسیدن به نتایج دلخواه در حداقل زمان ممكن باشد. اعمال حالت تركیبی در فتوشاپ در دو حالت امكان‌پذیر است. پركاربردترین حالت لایه‌بندی تصویر و انتخاب حالت تركیبی مورد نظر در پانل لایه‌هاست؛ اما از طریق نوار تنظیمات هر ابزار طراحی مثل مداد و قلم‌مو نیز می‌توانیم به همه یا برخی حالت‌های تركیبی دست پیدا كنیم.

تنها تفاوت این دو حالت در نحوه اعمال حالت تركیبی است كه در حالت اول قابل تغییر بوده و در حالت دوم بعد از اعمال، امكان تغییر وجود ندارد. در هر صورت انتخاب روش استفاده از حالت‌های تركیبی به عهده طراح بوده و همچنان كه گفته شد آشنایی با نحوه عملكرد این حالات تركیبی كمك شایانی در ایجاد جلوه‌های مورد نظر و سرعت بخشیدن به كار خواهد كرد. در فرامین تركیب لایه‌ها با توجه به حالت انتخاب شده نحوه تركیب رنگ‌های لایه بالایی با لایه زیرین خود را تعیین می‌كنیم.

برای دسترسی به این فرامین كافی است در پانل لایه‌ها روی قسمت مشخص شده ـ كه به صورت پیش فرض عبارت Normal دیده می‌شود ـ كلیك كنیم تا منوی مربوط به انتخاب حالت تركیبی باز شود. البته فراخوانی فرمان Blending Option از مسیر LayerLayer Style و انتخاب قسمت Blend Mode نیز نتیجه مشابهی را خواهد داد. همان‌گونه كه مشاهده می‌شود این حالات تركیبی با توجه به نحوه عملكردشان در شش گروه قرار گرفته است كه استفاده از اعضای هر گروه عملكرد یكسانی در نحوه تركیب لایه با لایه زیرین خود را به دست خواهد داد. این پنج گروه عبارت است از:

1ـ گروه Normal: بدون تركیب لایه با لایه زیرین یا تركیب در صورت تغییر شفافیت لایه بالایی

2ـ گروه Subtractive: تیره تر‌كردن تصویر با تركیب رنگ‌های دولایه با هم

3ـ گروه Additive: روشن تر‌كردن تصویر با تركیب رنگ‌های روشن دو تصویر با هم

4ـ گروه Complex: تركیب رنگ‌های دولایه با بررسی شرط‌هایی بین دولایه

5ـ گروه Difference: تركیب لایه‌ها بر اساس تفاوت در رنگ لایه‌ها

6ـ گروه HSL: تركیب لایه‌ها با توجه به یكی از سه پارامتر اصلی رنگ لایه (رنگ، روشنایی یا غلظت آن)

در گروه اول، لایه بالایی تنها در صورتی با لایه زیرین خود تركیب می‌شود كه شفافیت آن كمتر از 100 درصد تنظیم شده باشد كه در حالت Dissolve با كم‌كردن شفافیت محتوای لایه به صورت نقاط ریز با لایه زیرین تركیب می‌شود.

Darken: در بخش‌هایی كه لایه زیرین تیره‌تر از لایه بالایی باشد رنگ لایه زیرین جایگزین رنگ لایه بالایی می‌شود و در صورتی كه تیره‌تر نباشد، رنگ لایه بالایی بدون تغییر باقی می‌ماند كه نتیجه این عمل تیره‌تر‌شدن كلی تصویر است.

Multiply: تیرگی لایه بالایی با تیرگی لایه پایینی مخلوط شده و نتیجه تیره‌تر شدن كلی تصویر خواهد بود. فقط در مناطقی كه لایه زیرین كاملا سفید باشد هیچ تغییری رخ نخواهد داد.

Color Burn: استفاده از مناطق تیره لایه زیرین برای انعكاس مناطق تاریك لایه بالایی با افزایش كنتراست.

Linear Burn: استفاده از مناطق تیره لایه زیرین برای انعكاس مناطق تاریك لایه بالایی با كاهش روشنایی.

Darker Color: مقایسه مجموع مقادیر اطلاعات كانال‌های رنگی هر لایه و نمایش تیره‌ترین رنگ‌ها.

Lighten: معكوس حالت Darken عمل می‌كند؛ یعنی درصورتی كه لایه زیرین روشن‌تر از لایه بالایی باشد رنگ آن جایگزین رنگ لایه بالایی می‌شود، در غیر این صورت تغییری رخ نمی‌دهد.

Screen: معكوس حالت Multiply عمل كرده و روشنایی لایه زیرین با لایه بالایی تشدید شده و در نتیجه تصویری روشن‌تر به وجود می‌آورد. فقط در مناطقی كه لایه زیرین سیاه مطلق باشد هیچ تغییری در رنگ لایه بالایی رخ نمی‌دهد.

Color Dodge: استفاده از روشنایی لایه زیرین برای انعكاس روشنایی لایه بالایی با كاهش كنتراست.

Linear Dodge: استفاده از روشنایی لایه زیرین برای انعكاس روشنایی لایه بالایی با افزایش روشنایی.

Lighter Color: مقایسه مجموع مقادیر اطلاعات كانال‌های رنگی هر لایه و نمایش روشن‌ترین رنگ‌ها.

Overlay: حالت‌های Multiply وScreen هر دو، روی تصویر اعمال می‌شود؛ یعنی مناطق روشن، روشن‌تر و مناطق تیره، تیره‌تر می‌شود.

Soft Light: حالت نرم‌تری از حالت قبلی.

Hard Light: مشابه حالت Overlay با این تفاوت كه در این حالت جای لایه زیرین با لایه بالایی عوض می‌شود.

Vivid Light: تركیب حالت Color Dodge و Color Burn

Linear Light: تركیب حالت Linear Dodge و Linear Burn

Pin light: جابه‌جایی رنگ‌ها با توجه به 50 درصد خاكستری، اگر لایه بالایی روشن‌تر از 50 درصد خاكستری باشد، قسمت‌های تیره لایه زیرین را روشن‌تر می‌كند و اگر تیره‌تر از 50 درصد خاكستری باشد قسمت‌های روشن لایه زیرین، تیره‌تر می‌شود.

Hard Mix: در این حالت مقادیر رنگی كانال‌های RGB دولایه با هم جمع شده و اعداد بیشتر از 255 با 255 و اعداد كمتر از 255 با صفر جایگزین می‌شود.

Difference: كم‌كردن مقادیر رنگی لایه‌ای كه روشن‌تر است از مقادیر رنگی لایه دیگر و جایگزین‌كردن رنگ جدید در لایه بالایی.

Exclusion: شبیه حالت بالا البته با اعمال كنتراست كمتر.

Subtract: رنگ نهایی حاصل تفریق مقادیر پیكسل‌های متناظر لایه بالایی از لایه زیرین است.

Divide: رنگ نهایی حاصل تقسیم مقادیر پیكسل‌های متناظر لایه بالایی از لایه زیرین است.

Hue: در این حالت روشنایی و شدت رنگ از لایه زیرین و نوع رنگ از لایه بالایی انتخاب می‌شود.

Saturation: به منظور روشنایی و نوع رنگ از لایه زیرین و شدت رنگ از لایه بالایی.

Color: روشنایی از لایه زیرین و نوع و شدت رنگ از لایه بالایی انتخاب می‌شود.

Luminosity: گزینه‌ای برای نوع و شدت از لایه زیرین و روشنایی از لایه بالایی.