نازوب

به گزارش نازوب، در روزهایی که بحث سیاسی ـ اقتصادی یارانه، تصویب بودجه، برجام، اقتصاد مقاومتی و دور دوم انتخابات مجلس دهم با برخی تحرکات پیش از موعد که با «می‌آیم»، «نمی‌آیم» احمدی‌نژاد! موجی از نگرانی و شادی توام را در جامعه ایجاد کرده است؛ برخی موضع‌گیری‌های متفاوت و چند وجهی محسن رضایی، در کانون اخبار قرار می گیرد. خبر بازگشت به سپاه به دلیل آنچه از سوی وی انتقال تجربیات و بروز برخی نگرانی ها روایت شده است، حمایت ضمنی از اقدامات اقتصادی دولت که موظف به حرکت در چارچوب اقتصاد مقاومتی شده است و به ناگاه توانایی دولت در پرداخت یارانه 100 هزار تومانی از جمله اظهارنظراتی است که واکنش های متفاوتی به دنبال داشته است و اما آنچه این واکنش‌ها را جدی‌تر به میانه مجادلات رسانه ای می کشاند، عدم رغبت رضایی به حضور در انتخابات پیش رو و این اظهارنظر تبلیغی ـ انتخاباتی است که تردیدهایی را به وجود می آورد.

دیگر مطالب مرتبط؛ لطفا برای مشاهده روی لینک زیر کلیک کنید

حقوق و درآمد چقدر باشه یارانه قطع میشه

مشاغلی که از یارانه نقدی گرفتن حذف می شوند

کاریکارتورهای بسیار خنده دار و جالب انصراف از یارانه

شرایط پرداخت یارانه نقدی به زوج های جوان !

با کنکاش در اصل و فرع یارانه ها، با توجه به ناکارآمد خوانده شدن این روش از سوی اغلب کارشناسان اقتصادی، آن هنگام که محسن رضایی از توان دولت برای پرداخت یارانه 100 هزارتومانی در سال آینده سخن به میان می آورد آن گاه باید در این نظریه که محسن رضایی دیگر در انتخابات شرکت نخواهد کرد دچار شک و تردیدی جدی شد! از آنجایی که از یارانه به عنوان میراث دولت عدالت محور احمدی نژاد که میلیاردها دلار از پس اندازهایی که می توانست به یاری تولید و ارتقای سطح زندگی شهروندان ایرانی بشتابد نام برده می شود و در حالی که محمود احمدی نژاد با زمزمه های پرداخت یارانه 250 هزارتومانی قدم در عرصه نهاد، این اظهار نظر نگاه ها را به خود جلب خواهد کرد که آیا به راستی محسن رضایی قرار نیست بعد از سه شکست متوالی در انتخابات ریاست جمهوری و یک ناکامی مربوط به مجلس ششم! در هیچ انتخاباتی شرکت نمایند؟!

حمایت یا بالاتر بردن مطالبات مردمی از دولت؟!
دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام دیروز در گفتگویی با ایسنا می‌گوید: «من طرفدار یارانه‌های هدفمند هستم و هر نوع یارانه بی هدف را مصلحت نمی‌دانم. یارانه برای کاهش فقر، افزایش قدرت خرید مردم، افزایش تولید و اشتغال است، بنابراین یارانه باید هدفمند باشد و اینکه به چه گروه‌هایی اختصاص پیدا می‌کند فرع بر این مسئله است. باید ببینیم یارانه‌ها چه مشکلی از مردم را حل می‌کند؟ اگر قرار است فقر را برطرف و اشتغال را درست کند و باعث تولید شود باید به صورت هدفمند باشد، لذا نگاه به اقشار، فرع بر خود هدفمندی یارانه‌هاست. یارانه‌هایی که برای کاهش فقر است باید به دهک‌های پایین جامعه اختصاص داده شود، اما یارانه‌هایی که برای ایجاد اشتغال است از بعد کارآفرینی و بهره وری باید مورد توجه قرار گیرد. به نظر من، دولت می‌تواند با مصوبه مجلس، سال آینده به دهک‌های مصوب تا 100 هزار تومان پرداخت کند.»

از آن زمانی که احمدی نژاد به سبک دهه شصت! فرمان حمله به افزایش نقدینگی، تورم، ویران شدن پشتوانه های تولید، رواج رفتارهای کارشناسی نشده و در یک عبارت ساده، اجرایی شدن یارانه های 455هزار ریالی را صادر کرد، این مبحث در جامعه اقتصادی رواج گرفت که این راه راهی بی انتها و این کار، کاری بی سرانجام است، اما سال ها گذشت تا دولت حسن روحانی با وجود انواع تحریم ها و نیز کاهش شدید قیمت نفت، با مصیبتی عظما به نام یارانه های نقدی که در هیبت غولی بی شاخ و دم! منابع مالی ما را می بلعید، و هر ماه گرسنه تر از قبل باز می گشت، رو در رو شد، کارشناسی و بررسی برای رهایی از این میراث خانمان سوز در دستور کار قرار گرفت. یکی از مهمترین مباحثی که در خلال تصویب بودجه 1395 در مجلس، حجم وسیعی از گفت و شنودها را به خود اختصاص داد حذف کسانی بود که اساسا به یارانه احتیاجی نداشته، عملا پرداخت آن به این عده، اسراف در هزینه‌کرد درآمدهای عمومی کشوری است که قرار است با در دستور کار قرار دادن اقتصاد مقاومتی، سالی پرشکوه در عرصه های تولید و اقتصاد پیش رو داشته باشد و از اینجا به بعد بر مبنای چارچوب های تبیین شده اقتصاد مقاومتی در حرکت باشد.

چانه زنی بر سر تعداد کسانی که باید از شمول دریافت یارانه نقدی خارج شوند نشان از این مهم داشت که عملا ادامه این مسیر برای دولت به سمت غیرممکن شدن پیش می رود و اما تیتر رسانه ای شده از میان برخی اظهارنظرات محسن رضایی که «دولت سال آینده می تواند یارانه 100 هزارتومانی پرداخت کند!» همه را در برابر این سوال قرار داد که این اظهارنظر از سوی کسی که ماموریتش در مجمع تشخیص مصلحت نظام را پایان یافته تلقی کرده، چه تعابیری در پی می‌تواند داشته باشد:

= آیا محسن رضایی هم همچون محمود احمدی نژاد می خواهد با استفاده از حربه یارانه های نقدی، فعالیت های تبلیغی اما زودهنگام خود برای ریاست جمهوری 96 را استارت بزند؟

= آیا این فرمانده کهنه کار جنگ، رئیس جمهور شدن را به عنوان آخرین ماموریت اجرایی خود برگزیده است؟

= آیا فرمانده سابق سپاه قصد دارد تا با مانور بر یارانه آن هم بر میزانی بیشتر از دوبرابر عدد فعلی در حالی که مباحث تندی بین مجلس و دولت بر سر حذف یارانه بگیران در جریان است، مطالبات مردم از دولت را افزایش دهد یا به تعبیری ساده تر، آیا این مقوله بهانه ای است برای فشار آوردن بر دولت؟

= محسن رضایی از ایجاد تعهدات مالی برای دولت در برابر مردم آن هم به صورت غیر مستقیم! چه اهدافی را دنبال می کند؟

نتیجه گیری
آیا بهتر نیست محسن رضایی حال که عطای سیاست را به لقایش بخشیده است و دیگر سودای ریاست جمهوری ندارد! هر از چندگاهی با برخی اظهار نظرات، منتقدان خود را متقاعد به این باور نکند که وی همچنان دیده شدن و مطرح بودن را در دستور کار قرار دارد؟

به نظر محسن رضایی و دوستداران این کاندیدای همیشه حاضر در انتخابات ریاست جمهوری! ورود به برخی عرصه ها، بر هم زدن تمرکز دولت و ایجاد تعهدات سنگین مالی با این توقع که از گل نازک تر هم به ایشان گفته نشود آیا همخوانی دارد؟

در روزهایی که دولت در تلاش است تا منابع مالی آزاد شده یا در شرف آزادی را به سمت و سوی تولید روانه سازد آیا اظهارات یارانه 100 هزارتومانی به منزله رویارویی با اندیشه های مدیریت شده دولت تلقی نخواهد شد؟

به راستی چه تفاوتی ماهوی و عینی با حرکات پوپولیسمی دهه 80 و 90 احمدی نژاد و این اظهار نظر که دولت می تواند یارانه 100 هزارتومانی از سال آینده پرداخت کند وجود دارد با این تذکر که سال آینده یعنی 1396 همان سالی است که خردادماه همان سال مورد نظر! انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم در آن برگزار خواهد شد.

و سوال مهم و پر از تردید اینکه آیا محسن رضایی دیگر کاندیدای ریاست جمهوری نخواهد شد؟ حتی در خرداد سال 1400؟!
در روزهایی که دولت در تلاش است تا منابع مالی آزاد شده یا در شرف آزادی را به سمت و سوی تولید روانه سازد آیا اظهارات یارانه 100 هزارتومانی به منزله رویارویی با اندیشه های مدیریت شده دولت تلقی نخواهد شد؟