نازوب

عزاردای شما مورد قبول درگاه حق

.

.

.

اس ام اس عاشورا و تاسوعا

کسی چون من گل پرپر نبیند

گلـوی پـاره اصغـر نبینـد

بدست خویش کندم قبر او را

که این قنداقه را مادر نبیند . . .

هم «حیّ علی الفّلاح » او خونین بود

هم سجده بی سلاح او خونین بود

افسوس که چند ساعتی بعد نماز

پیشانی ذوالجناح او خونین بود . . .

اصغر که نسیم عشق مویش بوسید / خورشید ولایت سر و رویش بوسید

می خواست حسین تا ببوسد لب او / تیر آمد و زودتر گلویش بوسید

امروز کمی هوایی اربابم / از صبح دلم گرفته و بی تابم

تقویم بیاورید ای وای حسین / شب اول است و من در خوابم

صلی الله و علیک یا ابا عبدالله

سعی کن حرص و طمع خانه خرابت نکند / غافل از واقعه روز حسابت نکند

ای که دم می زنی از عشق حسین بن علی / آنچنان باش که ارباب جوابت نکند . . .

ما سینه زنان رسم جنون باب نمودیم / جان و سر خود هدیه به ارباب نمودیم

از عمق درون ناله و فریاد نمودیم / با سینه زدن زلزله ایجاد نمودیم . . .

رمز قرآن از حسین آموختیم / ز آتشش ما شعله ها افروختیم

ای صبا ای پیک دور افتادگان / اشک ما را بر مزار او رسان . . .

السلام علیک یا أباعبدالله

وعلی الارواح التی حلت بفنائک علیکم منی جمیعا

سلام الله أبدا مابقیت وبقی اللیل والنهار

ولاجعله الله آخر العهد منی لزیارتکم

السلام علی الحسین

وعلى علی بن الحسین

وعلى أولاد الحسین

وعلى أصحاب الحسین

منم نواده ی هاجر که پیش چشم ترم / به مذبح آمده این بار هر دو تا پسرم . . .

دو تا کبوتر من قابل ضریح تو نیست / اگر به خاک می افتند هم فدای حرم . . .

به یاد داغ بانو، دلشکسته / محرم می روم دنبال دسته . . .

این خاک به خون عاشقان آذین است

این است در این قبیله آیین ، این است

زاین روست که بی سوار برمی گردد

اسب تو که زین و یال آن خونین است . . .

علم بر دوش مردان جوان است / علی اصغر امیر کودکان . . .

هر که غمت را خرید، عشرت عالم فروخت / با خبران غمت بی خبر از عالمند . . .

گشت چو در کربلا، رایت عشقت بلند / خیل ملک در رکوع پیش لوایت خمند . . .

برای عباس (ع) در روز قیامت منزلتی است

که جمیع شهدا به آن غبطه می خورند

عزاداریتان قبول و التماس دعا

ولحظه لحظه های این روزها عزادارند / دویده در رگشان خونی از محرم ها . . .

چون خون گلوی اصغرت را دیدی

با دست خودت روبه خدا پاشیدی

یعنی به خدای خالق خوبی ها

ارزنده ترین هدیَه را بخشیدی

رسوائی امیه، قتل رقیه شد / این طفل به جمله عشاق رهبر است

دلم میخواد که توی هر دو عالم / سینه زن محرم تو باشم . . .

آن حسینی که شرف یافته دین از شرفش

سر و جان داد زکف ، تا نرود دین ز کفش

هدف تیر بلا ساخت علی اصغر خویش

تا که سرمشق بگیرد بشر از این هدفش

یه دختری گوشه ویروونه نشسته / رفته تو فکر باباشو و چشاشو بسته

یا حسین:

سرخی شهادت تو ناپیدا بود

عشق تو اما م کربلا ز یبا بود

تنها سبب زندگی دین قطعاً

پیغام نماز ظهر عاشورا بود

مهمانم و بسترم زمین است / عطشانم و قلبم آتشین است

دشمن همه سوی در کمین است / من عاشقم و گناهم این است

دانی از چه رو گاه گاه آید زلزله

چون زمین هم میکند با نام زینب هلهله

دانی از چه رو گاه گاه توفان میشود

صحنه جنگیدن عباس اکران میشود

مه، بارقه اى ست در شبستان حسین

شب، حادثه اى ز درد پنهان حسین

هر صبح، ز دامن افق، خون آلود

خورشید برآید از گریبان حسین . . .

دلم گردیده در بحر غمت غرق / مَنِه بین منو فرزند خود فرق

اگر عیبم بود کم سن و سالی / چرا پس گاهواره گشته خالی؟!

سقا شدن و به تشنگان جان دادن

بی‌دست شدن مشک به دندان دادن

ساقی شدن و دست به مستان دادن

هیهات که شرح عشق نتوان دادن

السلام علیک یا عبد الصالح یا اباالفضل العباس

خنده کنان می رود روز جزا در بهشت / هر که به دنیا کند گریه برای حسین

بر من لباس نوکری‌ام را کفن کنید / نوکر بهشت هم برود باز نوکر است . . .

تاسوعا می بالد به خود به خاطر نازنینی که او را در این روز یاد می کنند

تاسوعا فخر می فروشد به ایام

برای هم نشینی اش با نام عباس علیه السلام

فرموده است حضرت صادق هر آنکسی / گریان جدّ ما شده با من برادر است

در حج و در عبادت و در سجده‌های شب / گریه کن حسین شریک پیمبر است . . .

وقتی حسین علیه السلام به کربلا می رسد،

دل کویر به درد می آید و آسمان داغدار می شود.

زمین بغض خود را فرو می خورد و فرات بی صدا اشک می ریزد.

منزلگه عشاق دل آگاه حسین است ، بیراهه نرو ساده ترین راه حسین است

از مردم گمراه جهان راه مجویید ، نزدیکترین راه به الله حسین است . . .

یا حسین امشب شب دیدار اوست

او که عالم نقطه پرگار اوست

یا حسین خونت گواهی بر جلالش میدهد

خود نهاد این نام بر تو نام تو تکرار اوست

علی یک دسته گل از یاس آورد / زطوبی شاخه ی احساس آورد

میان باغی از گل های زهرا / خوشا ام البنین عباس آورد . . .

تقدیر در شمشیر پیمان های عاشورا ست

هنگامه ای از خون، بیابان های عاشورا ست

تفسیر چرخش های سر، بر سجده گاه عشق

رقص نماز ظهر ِ چوگان های عاشورا ست

در خیالم کربلا زائر شدم

در حریم پاک تو طائر شدم

یا اباالفضل ، ای تمام هستی ام

من فقط به عشق تو شاعر شدم

علم بر دوش مردان جوان است / علی اصغر امیر کودکان . . .

چشمی که در بهشت تو گریان نمی شود / باید حواله داد به دست جهنمش . . .

هر که غمت را خرید، عشرت عالم فروخت / با خبران غمت بی خبر از عالمند . . .

گشت چو در کربلا، رایت عشقت بلند / خیل ملک در رکوع پیش لوایت خمند . . .

به روی گونه ی گل رد پای شبنم ها / غمت به خاک رسانده است گُرده های غم ها . . .

ولحظه لحظه های این روزها عزادارند / دویده در رگشان خونی از محرم ها . . .

رسوائی امیه، قتل رقیه شد / این طفل به جمله عشاق رهبر است

دلم میخواد که توی هر دو عالم / سینه زن محرم تو باشم . . .

یه دختری گوشه ویروونه نشسته / رفته تو فکر باباشو و چشاشو بسته

شبای جمعه زهرا زائر این زمینه

سینه زن حسینه ، یل ام البنینه

مهمانم و بسترم زمین است / عطشانم و قلبم آتشین است

دشمن همه سوی در کمین است / من عاشقم و گناهم این است

دلم گردیده در بحر غمت غرق / مَنِه بین منو فرزند خود فرق

اگر عیبم بود کم سن و سالی / چرا پس گاهواره گشته خالی؟!

خنده کنان می رود روز جزا در بهشت / هر که به دنیا کند گریه برای حسین

فرموده است حضرت صادق هر آنکسی / گریان جدّ ما شده با من برادر است

در حج و در عبادت و در سجده‌های شب / گریه کن حسین شریک پیمبر است . . .

منزلگه عشاق دل آگاه حسین است ، بیراهه نرو ساده ترین راه حسین است

از مردم گمراه جهان راه مجویید ، نزدیکترین راه به الله حسین است . . .

علی یک دسته گل از یاس آورد / زطوبی شاخه ی احساس آورد

میان باغی از گل های زهرا / خوشا ام البنین عباس آورد . . .

شبای جمعه زهرا زائر این زمینه

سینه زن حسینه ، یل ام البنینه

درس عاشورا درس زندگیست

درس خوبی وفلاحت، بندگیست

اگر چه اندک است طول وقوعش

هزاران درس داد آن با طلوعش

بیایید در ماه محرم اگر زنجیر میزنیم

قبل از آن زنجیر غفلت از پای خود باز کرده باشیم

اگر که سینه میزنیم

قبل از آن سینه دردمندی را از غم و آه پاک کرده باشیم

خوب است اگر اشکی میریزیم

قبل از آن اشک از چهره ی مظلومی پاک کرده باشیم

شرح شرحه شرحه شدن عشق

در اجتهاد شریح آنروز که خون خدا را مباح میکرد

و اوج منزلت ری که جای بهشت نشست در نگاه پسر سعد

عاشورا فریادی رسا از حلقوم بریده تاریخ خطبه خطبه اشک

بر گونه های خشک وارثان آب عاشورا

ﺑﺎﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﺗﺮﺍﻧﻪ ﻣیخوﺭﺩ ﺑﺮ ﺑﺎﻡ ﺧﺎﻧﻪ ،ﯾﺎﺩﻡ ﺁﺭﺩﮐﺮﺑﻼﺭﺍ،ﺩﺷﺖ پر ﺷﻮﺭ ﻭ ﺑﻼ ﺭﺍ،

قصه ﯾﮏ ﻇﻬﺮﻏﻤﮕﯿﻦ،ﮔﺮﻡ ﻭﺧﻮﻧﯿﻦ،ﻟﺮﺯﺵ ﻃﻔﻼﻥ ﻧﺎﻻﻥ،ﺯﯾﺮ ﺗﯿﻎ ﻭﻧﯿﺰﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ،

ﺑﺎﺻﺪﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﻭ ﺍﻧﺪﺭﯾﻦ ﺻﺤﺮﺍﯼ ﺳﻮﺯﺍﻥ،میدود ﻃﻔﻠﯽ ﺳﻪ ساله

ﺁﺥ “ﺑﺎﺭﺍﻥ… ﺁﺥ “ﺑﺎﺭﺍﻥ

به جز اینکه امام حسین در عاشورا شهید شده است

عاشورا نیز در تاریخ شهید شده است.

و پیام اصلی عاشورا(عدالت) نیز فراموش شده است.

پس در هر عاشورایی دو شهید موجود است و بر هر شهیدی نوحه ای واجب.

اسب ها شیهه نمی کشند

آفتاب نمی تابد

دلها نمی تپند

چشمان غمگین ” زینب “

دیگر

لبخند برادر را نمی بیند ..

هر سال برای تو سیه می پوشیم / در دسته ی عاشقان علم بر دوشیم

ما، بعد هزار و چارصد سال هنوز / با یاد لب تو آب را می نوشیم . . .

خط تو با خون تو آغاز می شود، از آن زمان که تو ایستادی

دین راه افتاد و چون فرو افتادی، حق برخاست.

یا حسین

لب تشنه ام از سپیده آبم بدهید

جامی ز زلال آفتابم بدهید

من پرسش سوزان حسینم یاران

با حنجره عشق جوابم بدهید . . .

در عزای شه دین کرببلا می لرزد / نه همین کرببلا عرض و سما می لرزد

گوئیا ناله زهرا رسد از دور به گوش / کاین چنین دست و تن شمر دغا می لرزد

زد شرر بر قلب خونین تو، در دشت بلا

داغ مرگ اکبر گلگون قبایت، یا حسین

جان فدا کردى به راه مکتب آزادگى

جان هر آزاده اى گردد، فدایت یا حسین . . .

به جز اینکه امام حسین در عاشورا شهید شده است

عاشورا نیز در تاریخ شهید شده است.

و پیام اصلی عاشورا(عدالت) نیز فراموش شده است.

پس در هر عاشورایی دو شهید موجود است و بر هر شهیدی نوحه ای واجب.

امــام صابــران بـودم، خمیدم / جدا از شاخه شد یـاس امیدم

چو دست از جسم عباسم جدا شد / سـر خود را به نوک نیزه دیدم

هر که مرا به روضه تو راه داده است

تاج محبت تو به فرقم نهاده است

از ابتدای خلقت حق در دو چشم ما

تصویری از عزای محرم فتاده است  . . .

هفتاد و دو سینه سرخ هجرت کردند / با سرورِ آفتاب بیعت کردند

رفتند و به دریای ابد پیوستند / چون رود ، به اصل خویش رجعت کردند . . .

اى که دل ها همه از داغ غمت غمگین است / وى که از خون تو صحراى بلا رنگین است

نرود یاد لب تشنه ات از خاطره ها / هر که را مى نگرم از غم تو غمگین است  . . .

الحق که به ما درس وفا داد حسین (ع) / هر چیز که داشت بی‌ریا داد حسین (ع)

یعنی که تأملی کنید ای یاران ! / آن هستی خود زکف چرا داد حسین (ع) . . . ؟

آن حسینى که شرف یافته دین از شرفش

سر و جان داد ز کف تا نرود دین ز کفش

هدف تیر بلا ساخت على اصغر خویش

تا که سرمشق بگیرد بشر از این هدفش . . .

همواره تجّسم قیام است حسین (ع)

در سینه عاشقان ، پیام است حسین (ع)

در دفتر شعر ما ، ردیف است هنوز

دل چسب‌ترین شعر کلام است حسین (ع)

عشقی به حسین عشق زینب نشود / این عشق جدا ز شیعه یارب نشود

در روز و شبی که من نگریم ز غمش / آن شام سحر و آن سحرم شب نشود

ماهی که ز آفتاب روشن تر بود

لب تشنه آب و تشنه باور بود

می رفت و دل از حسین می برد که او

پیغمبر کربلا، علی اکبر بود

هلال خون، مه خون، ماه اشک، ماه عزاست

عزای کیست؟ گمانم عزای خون خداست

خمیده قامت گردون، شکسته پشت فلک

روانه خون دل از چشم آدم و حوّاست

ازبهر ستیز و مرگ ، آماده شوید / در محضر عشق دوست ، افتاده شوید

از خون حسین بشنوید این پیغام / در طول زمان همیشه آزاده شوید

چون دید به نوک نی سرش را خورشید

بر خاک، تن مطهرش را خورشید

آرام ، حریر نور خود را گسترد

پوشاند برهنه پیکرش را خورشید

به جای جای دلم جای پای تو است حسین

خوشم که حنجره ام نینوای تو است حسین

هزار چشمه ی اشکم اگر دهند به چشم

خدا گواهست که وقف عزای تو است حسین

باز شد ماه محرّم، کربلا را بنگرید / حجّ عاشورای خون، سعی و صفا را بنگرید

وعده‏گاه وصل جانان، قبله‏گاه اهل دل / کوی هفتادودو قربانی، منا را بنگرید

ای از ازل به مهر تو دل آشنا حسین / وی تا ابد لوای عزایت به پا حسین

هر ماه در عزای تو، ماه محرّم است / هرجا بود به یاد غمت کربلا حسین

خاک حرمت ، مهر نماز است حسین (ع)

راه تو ، همیشه چاره‌ساز است حسین (ع)

ای خون تو دشنه بر گلوگاه ستم

از خون تو شیعه ، سرافزار است حسین(ع)