ramazan
ramazan

چرخه ی زندگی دمودکس ها/ انگل دمودکس چیست؟

مجموعه : بیماری ها
چرخه ی زندگی دمودکس ها/ انگل دمودکس چیست؟

چرخه ی زندگی دمودکس ها/ انگل دمودکس چیست؟

انسان میتواند میزبان مناسبی برای بسیاری از جانداران ریز میکروسکوپی Tiny microscopic organisms مختلفی باشد و یک نمونه از این مهمانهای ناخوانده در پوست انسان، انگلی است به نام دمودکس. شاید تاحالا اسم این موجودات بسیار ریز به گوشتان نخورده باشد. ما در این بخش برای شما عزیزم انواع آن و چرخه زندگی این انگل را توضیح خواهیم داد لطفا با ما همراه باشید.

 

تاریخچه دمودکس

دانشمندان بیش از یک قرن گذشته انگل دمودکس را شناخته اند اما تا چند سال قبل توجه چندانی به آن ننموده اند و لذا این انگل به عموم مردم معرفی نشده بود. محققین دریافته اند که انسانها از گذشته های دور، یعنی از حدود 20 هزار سال پیش میزبان این جانداران بوده اند اگر چه امروزه به دلیل افزایش جمعیت جوامع شهری و اماکن عمومی و بویژه مراکزی که در انتقال انگلها موثرند، مانند آرایشگاهها و باشگاههای ورزشی و استخرها و غیره شیوع بیشتری پیدا کرده است.

 

طول عمر و چرخه زندگی دمودکس

 

چرخه ی زندگی دمودکس ها/ انگل دمودکس چیست؟

 

 

چرخه حیات این مایت ها 5 مرحله است. مایتهای دمودکس شبها در سطح پوست انسان جفتگیری میکنند و پس از حدود 12 ساعت داخل فولیکولهای مو و یا غدد سباسه تخم گذاری میکنند. هر مرحله تخم گذاری حدود 50 تا 60 تخم بهمراه دارد که در فولیکول و غدد چربی قرار میگیرند.

تخمها پس از چند روز تبدیل به لارو و نوزادان شش پا می شود که پس از طی یک هفته بالغ میشوند تا به چرخه تولید مثل وارد شوند. دوره بلوغ تا بزرگسالی آنها حدود یک هفته میباشد و طول عمر یک انگل دمودکس در حدود 30 تا 90 روز است.

این جانداران تمامی مواد زائدی که در طول زندگی در بدنشان تولید میشود درون بدن نگه میدارند تا زمانی که بمیرند.
انگلهای دمودکس انگلهایی می باشند که در فولیکولهای مو و غدد چربی پوست انسان زندگی میکنند.
انگل دمودکس به سادگی از چربی پوست و محصولات آرایشی و بهداشتی تغذیه میکند.

 

ویژگیهای مورفولوژی و طبقه بندی

امکان دیدن این انگلها به صورت عادی وجود ندارد اما ندیدن آنها دلیلی بر نبودنشان نیست. این مایتهای میکروسکوپی، جاندارانی عنکبوتی با هشت پای کوچک و پرزدار در نزدیکی سرهایشان هستند، بدن آنها نیمه شفاف است. اما بسیار شبیه به کرم هستند که در پوست هر انسان بالغ میتوان آنها را یافت. این حشرات کل عمر خود را روی پوست انسان سپری میکنند، آنجا متولد میشوند، زاد و ولد میکنند و پس از حدود یک الی سه ماه میمیرند.

دو گونه از این جانداران میکروسکوپی روی پوست به ویژه در ناحیه سر و صورت انسان سکونت دارند: دمودکس فولیکولاروم و دمودکس برویس. این جانداران در دسته بندپایان قرار دارند که نزدیکترین اقوام آنها در میان حشرات عنکبوتها و کنه ها هستند.
این جانداران در مناطق مختلفی از پوست انسان سکونت دارند.

دمودکس فولیکولاروم غالبا در میان حفرههای فولیکول موی سر و صورت Hair follicle cavities و دمودکس برویس درون غدد چربی پوست زندگی میکنند. دلیل وفور این جانداران در پوست سر و صورت انسان، وجود حفره ها و غدد چربی بیشتر نسبت به دیگر بخشهای بدن است.

تا کنون حدود شصت و پنج گونه از انگل دمودکس مایت شناخته شده است که تنها دو گونه از این انگلها در پوست انسان زندگی می کنند که هر دو اغلب به نام مایت یا همان انگل عنکبوتی مو نامیده می شوند. دمودکس فولیکولاروم (folliculorum) که به انگل فولیکول مو در انسان شهرت دارد و دیگری دمودکس بریویس (Demodex brevis ) که به انگل غدد سباسه (غدد چربی) معروف می باشد.

این انگلها در فولیکولهای مو و غدد چربی به خصوص پلکها، بینی، گونه ها و قسمتهای مجاور بینی و اطراف گوش یافت شده و از ترشحات زیر جلدی به خصوص سبوم تغذیه میکنند .این انگل بسیار کوچک بوده و اندازه آن 0.4 -0.3 میلیمتر سیگاری شکل میباشد.تفاوت خاصی در توزیع دو گونه بروی پوست وجود دارد.

دمودکس فولیکولاروم در تراکم بالا و چشمگیری وجود دارد اما دمودکس برویس ساکن بخش وسیعتری از بدن انسان است. نسبت دمودکس برویس به دمودکس فولیکولاروم در میان مردان (1 به 4) و زنان (1 به 10) متفاوت میباشد.

یکی دیگر از انواع دمودکس Demodex canis است. میزبان طبیعی ها سگ خانگی است. اگر چه این انگل ها می تواند موقتا انسان را نیز آلوده کنند اما نمی توانند در پوست انسان بقا یابند و بنابراین بعد از مدت کوتاهی می میرند و به عنوان انگل مشترک انسان و حیوان محسوب نمی شوند.

علائم وجود دمودکس

 

چرخه ی زندگی دمودکس ها/ انگل دمودکس چیست؟

 

 

این جانداران تمامی مواد زائدی که در طول زندگیشان در بدنشان تولید میشود درون بدن نگه میدارند تا زمانی که بمیرند و همین امر میتواند باعث تشدید:

• عفونتهای پوستی پوست

• آکنه

• روزاسه

• جوش

• خارش

• ریزش مو

• کم پشت و نازک شدن مو

• خارش پوست

• چین و چروک پوست

• پیری زودرس پوست

• خشک و خشن شدن پوست

• جوشهای سرسیاه

• تغییر رنگ پوست صورت

• کک و مک

• آتوپیک

• درماتوز

• تغییر رنگ بر روی صورت

و دیگر بیماریهای پوستی و جلدی و بسیاری از مشکلات پوست و مو شود.

درضمن این جانداران میتوانند در تشدید دیگر مشکلات پوست و مو نیز موثر باشند. به عنوان مثال، مطالعات علمی و تجربی دانشمندان نشان میدهند، جمعیت دمودکس ها در صورت افراد مبتلا به روزاسه بسیار بیشتر از صورت افرادی است که مشکل روزاسه ندارند.

میانگین تراکم دمودکس مایت بر روی پوست بیماران روزاسه 10/8 انگل است، که این تعداد در افراد سالم 0/7 انگل در سانتی متر مربع میباشد. پژوهش ها نشان داده اند که انگل های دمودکس باکتری های را در اطراف صورت منتقل میکنند.

 

آیا شستشو دمودکس را از بین میبرد؟

برخلاف تصور بسیاری از بیماران شستشوی زیاد و مرتب راه مناسبی برای خلاصی از شر انگل دمودکس نیست .شستشوی زیاد مساوی است با ریزش مو و آسیب پوست و افزایش جمعیت مایتهای دمودکس. در برخی پژوهشها ابتلاء زنان را 2/5 برابر مردان ذکر کرده اند، این بیماری در سنین کمتر از سال نادر بوده است و بیشتر در افراد بالای بالای 40 سال دیده میشود.

در یک مطالعه نشان داده شد که در 86% بیماران مبتلا به درماتیت روزاسه دمودکس فولیکولاروم از این بیماران جدا گردید. این انگل درحیوانات مختلف به ویژه در سگ ضایعات شدیدتری را ایجاد میکندکه این موضوع اهمیت ارتباط افراد را با حیوانات دست آموز در انتقال این آلودگی به انسان بیش از پیش نمایان میسازد.

شکایت اصلی بیمار مذکور پوسته های فراوان، خارش مختصر و خفیف در سر Mild itching in the head و کاهش محسوس در موی سر بوده که پس از بررسی پوسته های سر انگلهای دمودکس به وضوح و با تعداد زیاد در زیر میکروسکوپ مشاهده گردید.

 

چه کسی در معرض خطر این انگل است؟

ممکن است همه افراد آمادگی برای دریافت این بیماری را داشته باشند، این انگل در اغلب موارد مشکلی را ایجاد نمی‌کنند اما برای افرادی با سامانه ایمنی ضعیف، احتمال بروز عوارض بیشتر است. اما افرادی با شرایط زیر شانس بیشتری برای ابتلا به این عارضه دارند:

• سامانه ایمنی ضعیف (سامانه ایمنی می‌تواند ناشی از سرطان، اچ آی وی، مصرف داروی کورتیکواستروئیدها و… تضعیف شود.)

• رزاسیا (نوعی بیماری پوستی که موجب قرمزی و ضایعات خشک روی صورت می‌شود.)

• بلفاریت (التهاب پلک است که می‌تواند باعث پوسته پوسته شدن، آبریزش چشم و قرمزی شود.)

• درماتیت پوستی

• عفونت‌های پوستی

• آلوپسیا (طاسی منطقه ای) Alopecia (regional baldness)

• آکنه، به خصوص انواع التهابی

• آلوپسی آندروژنیک (ریزش مو که دمودکس عامل آن محسوب نمی‌شود اما می‌تواند وضعیت را وخیم تر نماید.)

 

تشخیص دمودکس

 

چرخه ی زندگی دمودکس ها/ انگل دمودکس چیست؟

 

 

با بررسی کردن یک نمونه پوست در زیر میکروسکوپ جهت تایید حضور انگل دمودکس، تشخیص صورت می گیرد. اغلب افراد از حضور دمودکس در فولیکول مو های خود اطلاع ندارند. بسیاری از افراد تنها هنگامی مطلع می گردند که از نظر ابتلا به دیگر بیماری های پوستی آزمایش می شوند.

تا زمانی که فرد علائم یا عوارضی را تجربه نکرده است، نیازی به آزمایش بررسی ابتلا به انگل ندارد. پزشک ابتلا دمودکس برویس را به وسیله نمونه برداری تشخیص می دهد. این فرایند شامل برداشت نمونه کوچکی از پوست و بررسی آن زیر میکروسکوپ می شود.

همچنین، پزشک درباره علائم فرد از او سوال می پرسد تا دیگر نشانه های ابتلا به انگل ها از جمله فلس مانند شدن پوست را جستجو کند. در صورتی که مقدار انگل ها در فولیکول های مو بالا باشد، ابتلا به دمودکوزیس تشخیص داده می شود.

 

شرایط انجام تست دمودکس

۱- به مدت ۴٨ ساعت قبل از انجام تست، سر و صورت با شوینده شسته نشود.

۲- با صلاحدید پزشک حدود ٧٢ ساعت تا یک هفته از استفاده انتی بیوتیک های خوراکی و موضعی اجتناب شود.

۳- روز تست لوازم ارایش روی پوست استفاده نشود.

۴- حدود یک هفته تا ده روز از پاکسازی پوست گذشته باشد.

 

درمان دمودکس

اغلب موارد انگل های دمودکوزیس می توانند در خانه درمان شوند. در صورتی که فرد به تعداد قابل توجهی از انگل ها دچار بوده یا علائمی شدید و ناراحت کننده را تجربه می کند، امکان دارد به مداخله پزشکی نیاز باشد.

 

۱- مراقبت خانگی

چندین راه برای به حداقل رساندن تعداد انگل های دمودکس برویس و کاهش خطر ابتلا به عوارض بر روی پوست وجود دارد. نکات مراقبت فردی شامل موارد زیر می شوند:

– استحمام روزانه جهت کاهش ترشحات چربی Reduce fat secretion که انگل از آن ها تغذیه می کند.

– شستن موها و مژه ها به وسیله یک شامپوی ملایم

– استفاده از یک پاک کننده غیر صابونی بر روی صورت دو بار در روز

– لایه برداری متداول پوست جهت از بین بردن سلول های پوستی مرده و سیبوم موجود در آن ها

– دوش گرفتن پس از ورزش یا قرارگیری در معرض نور خورشید

– اجتناب از مصرف پاک کننده ها، لوسیون ها و ضد آفتاب های چرب و روغنی

 

۲- درمان پزشکی

در صورتی که درمان های خانگی، علایم را برطرف نکرده و تعداد انگل ها را کاهش ندهند، امکان دارد جهت کاهش سیبوم اضافی بر روی پوست به دارو نیاز باشد.

در موارد شدید ابتلا به انگل ها یا در افرادی که دارای یک سیستم ایمنی ضعیف Weak immune system هستند، پزشک مصرف دارو خوراکی ایورمکتین را توصیه می کند. همچنین، مدیریت و درمان هر گونه بیماری زمینه ای همانند عفونت ها که می تواند با سطوح بالای انگل ها در ارتباط باشد، ضروری است. علاوه بر آن، اگزما و آکنه روزاسه باید به وسیله درمان های موضعی پوست درمان شوند.

 

چرا مردان رابطه جنسی دهانی را بسیار دوست دارند | رابطه با دهان

بیماری های منتقله از طریق جنسی

کیست هیداتیک چیست

 

What is the life cycle of Demodex / Demodex parasite

راهنمای اقامت و مهاجرت
بیوگرافی هنرمندان