نازوب
آنچه دیگران می خوانند
نتیجه گیری 1+5 درباره ی توافق هسته ای با ایران
بخش اصلی اختلاف مربوط به سطح غنی‌سازی اورانیوم است که می‌تواند در ایران مورد موافقت قرار گیرد. در طی یک مدت طولانی قدرت‌های بزرگ خواستار جلوگیری از دستیابی ایران به وضعیت اتمی بودند و توقع داشتند که برنامه‌ی اتمی ایران به طور کامل برچیده شود.
اخبار سیاست خارجی – فیگارو:
نتیجه گیری 1+5: توافق هسته ای برای انکار حق غنی سازی ایران هیچ شانسی ندارد/دیپلماسی به کمک توافق اتمی می‌آید
فیگارو نوشت: در حالی که توافق در ژنو در ۲۰ ژوییه منقضی می‌شود، مذاکرات بین ایران و قدرت‌های بزرگ این هفته دوباره از سر گرفته شده است.
از ابتدای سال با بحران روسیه و اوکراین، پرونده‌ی اتمی ایران تحت الشعاع قرار گرفته است. از این رو این پرونده‌ی دوباره در دستور کار تقویم بین المللی قرار گرفته است. در نهایت از ۱۶ ژوئن در وین جلسات جدید برای بحث و گفتگو مهیا شد. همچنین ملاقات‌های دوجانبه‌ایی بین مذاکره‌کنندگان ایرانی با همتایان آمریکایی، روسی، فرانسوی و آلمانی‌شان در جریان است تا از این طریق «مکانیسم جلب اعتماد» ایجاد شود.
براساس توافقی که در ماه نوامبر بین ایران و گروه ۵+۱ (اعضای ثابت شواری امنیت سازمان ملل متحده و آلمان) انجام شد، بحران اتمی ایران به طور موقت پایان یافت. اما این توافق‌نامه در ۲۰ ژوییه‌ی ۲۰۱۴ منقضی می‌شود. در این توافق‌نامه در مقابل برداشته شدن جزیی تحریم‌های اقتصادی، توقفی برای برنامه‌ی اتمی ایران پیش‌بینی شد. اما در پنج هفته‌ایی که به تاریخ انقضای قرارداد مانده واگرایی‌ها و اختلافات بین ایران و گروه ۵+۱ چنان زیاد است که به نظر نمی‌رسد تحریم‌ها برداشته شود.
بخش اصلی اختلاف مربوط به سطح غنی‌سازی اورانیوم است که می‌تواند در ایران مورد موافقت قرار گیرد. در طی یک مدت طولانی قدرت‌های بزرگ خواستار جلوگیری از دستیابی ایران به وضعیت اتمی بودند و توقع داشتند که برنامه‌ی اتمی ایران به طور کامل برچیده شود.
قدرت‌های بزرگ در وضعیتی دشوار به این نتیجه رسیدند و این طور برآورد کردند که توافقی که در آن، همه‌ی ظرفیت‌های ایران برای غنی‌سازی اورانیوم انکار شود و این خواسته مورد پذیرش تهران واقع شود، هیچ شانسی نخواهد داشت. سوال روز دانستن این موضوع است که تا چه حدی باید این حق را مجاز شمرد. قدرت‌های بزرگ که خواهان عقب‌نشینی برنامه‌ی اتمی ایران هستند برای‌شان بسیار مهم است که اگر ایران به تعهداتش احترام نگذارد و فرآیند تولید بمب را از سر بگیرد، آن‌ها زمان کافی برای واکنش داشته باشند. از این رو می‌خواهند که تعداد سانتریفیوژهای غنی کننده‌ی اورانیوم از نوزده هزار سانتریفیوژ به چهار هزار سانتریفیوژ کاهش یابد. اما مسوولان و مقامات ایرانی برعکس جاه‌طلب هستند و می‌خواهند که پنجاه هزار سانتریفیوژ داشته باشد. دیپلماسی ایرانی بر «احیای حقوق اتمی‌شان» اصرار می‌ورزد و توقع دارد که کلیه‌ی تحریم‌های بین المللی‌اش هم برداشته شود.
براساس نظر واشنگتن مذاکرات به «موقع بحرانی» خود رسیده است. توافق ژنو که پس از یک ماراتن دیپلماتیک و پس از سال‌ها مذاکره‌ی بی‌نتیجه، به دست آمده همچنان شکننده است. در کنگره‌ی آمریکا این توافق‌نامه همچنان توسط سرسختان کنگره مورد تهدید است و حتی بعد از انتخابات پارلمانی در ماه نوامبر تاثیر این تهدیدها تقویت خواهد شد.
یک دیپلمات فرانسوی حاضر در این مذاکرات این طور نظر داده است که «هنوز هم غیر ممکن است که بدانیم مسوولان ایرانی دقیقا چه می‌خواهند.» وی افزود که «اگر ایرانی‌ها برای سازش و مصالحه آماده هستند احتمالا در دقایق آخر این کار را انجام خواهند داد.»
به نظر بیشتر صاحب‌نظران، به نظر می‌رسد که امروز توافق‌نامه‌ی موقت با ایران برای شش ماه دیگر مجددا تمدید شود. در پاریس این طور پیش‌بینی شده که نیازی به تمدید این توافق‌نامه نخواهد بود به شرطی که حسن نیت از طرف ایرانی ثابت شود. واشنگتن هم دیروز مجدد تایید کرده است که بهتر است که «توافقی حاصلی نشود تا این که توافق بدی حاصل شود.»
اخبار سیاست خارجی – تیک
