نازوب

خواندن شعر نو و داستان‌های نویسندگان معاصر کار سختی نیست، بنابراین نیازی هم به تدریس و آموزش ندارد.

توفیق سبحانی می‌گوید: تصمیم‌گیران رشته ادبیات در دانشگاه مدعی‌اند ادبیات معاصر توخالی است و چیزی برای عرضه و آموزش در دانشگاه ندارد.

این استاد پیشکسوت ادبیات، درباره علت مطرح نشدن ادبیات معاصر در دانشکده‌های ادبیات دانشگاه‌های ایران، گفت: در دانشگاه‌های ایران اکثر کارهایی که انجام می‌شود مربوط به یک قرن پیش است، زیرا آقایان معتقدند ادبیات معاصر قابل خواندن نیست.

این نویسنده و پژوهشگر افزود: آن‌ها فکر می‌کنند خواندن شعر نو و داستان‌های نویسندگان معاصر کار سختی نیست، بنابراین نیازی هم به تدریس و آموزش ندارد. آن‌ها می‌گویند شعر نو چیزی ندارد، بلکه این متون کهن است که باید درس داده شود.

سبحانی اظهار کرد: در کشورهای دیگر از جمله هندوستان و یا همین ترکیه، چندین و چند نوع ادبیات در دانشکده‌های‌شان تدریس می‌کنند. مثلا در هندوستان در داشگاه‌های‌شان برای ادبیات سه دسته‌بندی‌ دارند؛ ادبیات معاصر‌، کهن‌ و باستان. در ترکیه نیز حتی ادبیات معاصر را به گونه‌های مختلف دسته‌بندی کرده و تدریس می‌کنند.

او در همین‌باره اضافه کرد: در این‌جا باید موضوع حضور نداشتن ادبیات معاصر در دانشکده‌ها در مطبوعات به کرات تکرار شود تا ضرورت پرداختن به آن در آقایان به وجود آید، چون آقایان مدعی هستند که ادبیات معاصر توخالی است و چیزی برای عرضه ندارد، به همین خاطر می‌گویند لازم نیست که تدریس و بررسی شود.

این استاد بازنشسته ادبیات گفت: باید برای پرداختن دانشگاه‌ها به ادبیات معاصر برای آن‌ها مثال آورد و دسته‌های مختلف کارهای ادبی مدرن را توضیح داد و در نهایت باید آن‌ها را راضی کرد تا به این سمت بروند، وگرنه این افراد که اکثرشان جزو تصمیم‌گیران و سرچشمه‌های دانشگاه‌ها هستند‌ اجازه نمی‌دهند دانشکده‌های ادبیات به سمت ادبیات معاصر بروند. آن‌ها در این کار اخلال می‌کنند و دیگران نیز سکوت می‌کنند.