نازوب

پس از جاری شدن خطبه عقد، زن و مرد شرعا و قانونا زن و شوهر می‌شوند. لذا به لحاظ قانونی و شرعی نباید محدودیتی در ارتباطات خود داشته باشند. از آنجا که عقد دائم در حالت طبیعی یک تعهد مادام العمر است، لازم است زوجین قبل از آغاز زندگی مشترک شناخت مناسبی نسبت به هم پیدا کنند. بسیاری از صفات اخلاقی و ویژگی‌های شخصیتی فقط پس از زندگی در زیر یک سقف قابل شناسایی است. همچنین مطابقت زن و شوهر در ارتباطات خود نیز، فقط پس از آغاز زندگی مشترک قابل سنجش است.

 

در برخی کشورها زوج جوان قبل از تعهد مادام العمر فرصت زندگی مشترک را دارند و در عرف اجتماعی نیز این تجربه زندگی مشترک منجر به تنزل جایگاه اجتماعی آنان نمی‌شود. اما در ایران و در سایر کشورهای اسلامی این کار مغایر با شرع مقدس است. همچنین عرف اجتماعی نیز آن را نمی پذیرد.

 

حتی ارتباطات ساده دختر و پسر نیز چندان پسندیده نیست. لذا پس از جاری شدن خطبه عقد هرچند مرد و زن شرعا زن و شوهر هستند اما تا آغاز زندگی مشترک دورانی به نام دوران عقد تعریف شده است. این دوران می تواند فرصتی برای شناخت بهتر قبل از آغاز زندگی مشترک برای زوجین فراهم کند. در برخی از فرهنگ های خانوادگی کشورمان در این دوران روابط زن و شوهر به شدت محدود شده است و حتی زن و شوهر نمی‌توانند در خلوت با هم بیرون از خانه قدم بزنند و در بسیاری از خانواده‌ها به ویژه اخیرا این محدودیت‌ها کمتر شده است. هر چند این محدودیت‌ها شرعی و قانونی نیست و بر اساس عرف خانوادگی تعریف می‌شود اما شکستن آن‌ها گاه تا سال‌ها دلخوری پیش می‌آورد.

 

زن وشوهر باید بدانند سال‌ها وقت دارند تا با هم همنشین باشند و در همنشینی با هم بهتر است عجله نکنند به ویژه عجله‌ای که منجر به بروز دلخوری شود لذا بهتر است زوج جوان تا حدودی به این عرف اجتماعی و خانوادگی احترام بگذارند. از سوی دیگر باید توجه داشت که به زوج جوان فشار روحی نیز وارد نشود زیرا این ناراحتی می‌تواند زمینه دلخوری دائم را فراهم کند.

 

در مجموع بهتر است زوج جوان به توافق برسند و روابط خود را به گونه‌ای تنظیم کنند که منجر به بروز دلخوری بین آن‌ها نشود. از سوی دیگر زن و شوهر باید بدانند که دوران عقد فرصتی برای شناخت بهتر از هر جنبه است و اگر در این دوران به این نتیجه برسند که امکان آغاز زندگی مشترک مستقل وجود ندارد، محدودیت روابط در این دوران می‌تواند آسیب‌های ناشی از عقد را به لحاظ اجتماعی و اقتصادی کمتر کند.

زوج جوان مطابق شرع و قانون محدودیتی ندارند، اما رعایت عرف خانوادگی و اجتماعی، نوعی احترام به خانواده همسر محسوب می‌شود و محدودیت روابط می‌تواند تفاوتی بین این دوران و دوران زندگی مستقل زناشویی ایجاد کند و شروع زندگی مشترک مستقل را با احساس بیشتری توام کند. از سوی دیگر این محدودیت روابط آسیب‌های ناشی از تصمیم مبنی بر عدم ادامه زندگی مشترک را کم می‌کند.

نکته قابل توجه این است که این دوران و خاطراتش پشتوانه‌ای برای یک عمر زندگی مشترک فراهم می‌کند لذا بهتر است خاطرات خوشی از این دوران برجای بگذارند و ضمن رعایت برخی از عرف‌های خانوادگی از رفتارها متعصبانه و غیرمنطقی پرهیز کنند. بهتر است زن و شوهر درباره روابط خود به توافق برسند و از تصمیم‌های یک طرفه در این باره پرهیز کنند. آغاز روابط و خاطرات ناشی از آن می‌تواند کیفیت روابط آنان را در طول زندگی مشترک تحت تاثیر قرار دهد و یک آغاز نا مناسب می‌تواند مشکلاتی را در طول زندگی مشترک بین آن‌ها ایجاد کند.