با استفاده از چندین الکترود، میزان فعالیت مغزی در سطح 100 نورون در بخش قشر اینترا پاریتال جانبی (LIP) مغز میمون، بعنوان بخش مسئول حرکات چشم، مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج بدست آمده نشان میدهد که فعالیت نورونهای مغزی در بین هر حرکت چشم در یک مسیر منظم کاهش مییابند که امکان پیش بینی زمان وقوع حرکت بعدی را برای محققان فراهم میکند.
میزان کندتر کاهش فعالیت نورون ها منطبق با تخمین طول بیش از یک ثانیه و میزان سریعتر کاهش فعالیت به معنای طول بیش از یک ثانیه است.
این مطالعه همچنین میتواند علت سپری شدن سریع یا کند زمان را در شرایط مختلف توضیح دهد؛ بطور مثال در شرایط استرسزا میزان ترشح آدرنالین در بدن فرد افزایش چشمگیری پیدا میکند که این هورمون باعث کندتر شدن فعالیت عصبی و به تبع آن احساس سپری شدن کندتر زمان می شود.
این یافته شاید بتواند در آینده برای دستکاری ذهنی و تجربه سفر در زمان مورد استفاده قرار بگیرد.