نام علمی این داروها كورتیكواستروئید است و به شكل قرص، آمپول، اسپری و پمادهای موضعی در بازار وجود دارند.
پردنیزولون ، بتامتازون ، دگزامتازون ، متیل پردنیزولون ، تریامسینولون ، هیدروكورتیزون و كلوبتازول همه از انواع كورتونها هستند.
برای درمان برخی از بیماریها به عنوان مسكن فوری از انواع كورتونها استفاده میشود.
مثلا در حساسیتهای شدید تزریق یك آمپول كورتون میتواند نجاتبخش باشد یا در حملات شدید آسم استفاده از كورتون خوراكی یا تزریقی باعث باز شدن راههای هوایی و بهبودی میشود. در بسیاری از بیماریهای پوستی حاد نیز پمادهای حاوی كورتون برای تسكین علامتی به كار میروند.
موارد بیشماری از كاربرد این داروها در درمان درازمدت بیماریها وجود دارد كه قابل جایگزینی با هیچ داروی دیگری نیستند و به دلیل خاصیت تضعیف ایمنی كورتونها استفاده وسیع از این داروها برای درمان بیماریهای خود ایمنی صورت میگیرد.
مثلا برای درمان روماتیسم مفصلی ، انواعی از بیماریهای كلیوی، نوعی از هپاتیت كه هپاتیت خود ایمنی نامیده میشود و انواعی از بیماریهای پوستی مزمن استفاده از كورتون به مدت طولانی كاربرد دارد.
درمان بیماری كرون كه یك بیماری رودهای است و بیماری اماس نیز در مراحل مختلف با كورتونها صورت میگیرد.
درمان طولانی مدت با كورتون اگرچه باعث رهایی بیمار از درد و رنج بیماری میشود، اما منجر به وابستگی و ایجاد عوارض متعدد میشود.
برای فرار از این مشكل بزرگ اكنون شكلهایی از این دارو طراحی شده است كه به صورت متمركز روی قسمت خاصی تاثیر میگذارد و به این ترتیب با مقادیر كم اثرات خوب و موثری ایجاد میشود و عوارض به حداقل میرسند.
اسپریهای تنفسی مثال خوبی برای این فرم دارو هستند. اسپری بكلومتازون و فلوتیكازون در حال حاضر اساس درمان دراز مدت آسم هستند و خوشبختانه عوارض بسیار كمی دارند. اسپری بینی این داروها نیز موجود است كه با كمترین عارضه در درمان حساسیتهای فصلی به كار میروند.
در مورد بیماریهای مفصلی نیز در صورتی كه مصرف دارو لازم باشد، تزریق داخل مفصل موثرتر و با عارضه كمتری همراه است. اخیرا انواعی از كورتون موضعی به شكل انما برای درمان بیماریهای رودهای نیز به بازار عرضه شده است.