نازوب

ویکتوریا دانشور که در خانه‌ی سیمین دانشور زندگی می‌کند، در واکنش به اظهارات علی خلاقی (همسر دخترخوانده‌ی سیمین دانشور) درباره‌ی قطعی دانستن نظر دادگاه و اصالت وصیت‌نامه‌ای که بر مبنای آن سیمین دانشور یک‌سوم اموالش را به لیلی ریاحی – دخترخوانده‌ی خود – واگذار کرده است‌، گفت: هنوز دادگاه در این‌باره حکمی را صادر نکرده است و به نظر من، مطرح کردن این بحث‌ها درست نیست.

 

 

او در ادامه با اشاره به مسائلی مربوط به رابطه‌ی سیمین دانشور با دخترخوانده و دامادش گفت: خواهرم نمی‌خواست خانه‌اش را ترک کند و گفته بود: «می‌خواهم در خانه‌ی خودم بمیرم». بنابراین من و همسرم پرویز فرجام سرپرستی او را به عهده گرفتیم. من زمانی به خواهرم رسیدم که نه پول داشت و نه سلامتی و اکنون هم تلاش کرده‌ام خانه‌ی او را در کمال راستی و درستی حفظ کنم. اما طرح کردن این بحث‌ها در رسانه‌ها درست نیست و من دوست ندارم این مباحث مطرح شود. باید کمی مراعات حال خواهرم را بکنیم. شأن سیمین دانشور بالاتر از این حرف‌هاست که درباره‌ی این موضوعات بحثی طرح شود.

ویکتوریا دانشور افزود: نمی‌دانم چرا لیلی ریاحی خودش حرف نمی‌زند و همواره خلاقی به جای او حرف می‌زند. در حالی‌که در دادگاه هم او همراه با وکیلش – شاپور منوچهری – آمد و حتا در دادگاه به خلاقی گفتند او حرف نزند. لیلی دختر خواهر من است و اگر قرار باشد صحت اصالت وصیت‌نامه تأیید شود و یک‌سوم اموال خواهرم به او تعلق بگیرد، ما با این قضیه مشکلی نداریم و او به حقش خواهد رسید. اما باید با نهایت احترام و انصاف حرف زد و با شلوغ کردن نباید آبروی خواهر من برده شود.

 

 

ویکتوریا دانشور با اشاره به روند قانونی وصیت‌نامه‌ی سیمین دانشور گفت: بعد از فوت خواهرم، لیلی ریاحی و همسرش علی خلاقی وصیت‌نامه‌ای را ارائه کردند که بر اساس آن یک‌سوم اموال به لیلی ریاحی تعلق می‌گرفت، اما من گفتم که نه خط و نه امضای این وصیت‌نامه متعلق به خواهرم نیست، اما اگر دادگاه صحت اصالت این وصیت‌نامه را تأیید کند، من مطابق قانون پیش می‌روم، ولی نباید حکم قانون را پیش‌بینی کرد و پیش از این‌که دادگاه حکمی را بدهد، سروصدا کرد.

او با اشاره به حضورش در خانه‌ی سیمین دانشور گفت: ما می‌خواهیم در خانه‌ی سیمین دانشور و جلال آل احمد جایگاهی برای هنر و ادبیات شعر و نقاشی ایجاد کنیم و هر کاری لازم باشد، برای سرِ پا نگه داشتن این خانه انجام می‌دهیم.

 

 

محمد ایزانلو – وکیل ویکتوریا دانشور – نیز درباره‌ی روند پرونده‌ی وصیت‌نامه‌ی سیمین دانشور گفت: خانم لیلی ریاحی که خواهرزاده‌ی مرحوم سیمین دانشور هستند، به آقای علی خلاقی وکالت‌نامه‌ای داده و ایشان وصیت‌نامه‌ای را ارائه کرده است که بر اساس آن، یک‌سوم اموال سیمین دانشور به خانم لیلی ریاحی تعلق دارد. البته این وصیت‌نامه مفادی دارد و اگر خانم ریاحی کارهای چاپ آثار خانم سیمین دانشور را پی‌گیری کند و به تعهداتش به شکل صحیح و قانونی عمل کند و گزارش آن را به دادگاه ارائه کند، استحقاق دریافت یک‌سوم اموال را دارد، اما هنوز اصالت خط این وصیت‌نامه مشخص نیست و وصیت‌نامه برای کار کارشناسی ارائه شده است تا مشخص شود اصالت خط دارد یا نه و من کارشناس نیستم و نمی‌دانم این وصیت‌نامه حقیقی است یا نه.

او افزود: اگر وصیت‌نامه هم اصالت داشته باشد، مشخص نیست که خانه شامل این حکم می‌شود یا نه و باید منتظر رأی دادگاه ماند.

او افزود: به نظر من، درست نیست تا زمانی‌که رأی دادگاه صادر نشده، کسی درباره‌ی این موضوع اظهارنظر کند. زمان اعلام حکم هم مشخص نیست و ممکن است روند اعلام حکم دادگاه شش ماه تا یک سال طول بکشد.