نازوب

نازوب، ناخن از اپیدرم که منشأ مو و لایه خارجی پوست است، سرچشمه می‌گیرد. به همین دلیل بعضی از بیماری‌های ناخن و پوست، مشترک هستند. قسمت اصلی ناخن، صفحه ناخن است که نقش حفاظت از بند انتهایی انگشتان را به عهده دارد.

چین‌های ناخن در طرفین و ابتدای آن توسط کوتیکول به ناخن چسبیده‌اند. در صورت از بین رفتن آنها زمینه عفونت ریشه ناخن فراهم می‌شود. ریشه ناخن یا ماتریکس قسمت تولیدکننده ناخن محسوب می‌شود و صدمه به آن باعث تغییر شکل دایمی ناخن می‌شود.

بستر ناخن که صفحه ناخن به آن چسبیده است، قسمت نازک‌شده پوست است؛ سرشار از عروق خونی و فاقد چربی زیرجلدی. نکته‌ مهم این است که استفاده از مواد آرایشی مخصوص ناخن‌ها معمولا همراه با صدمه‌های قابل توجه به ناخن، بافت‌های اطراف ناخن و حتی صدمه به پوست نواحی دورتر است که سعی می کنم در مورد آن اطلاعاتی به شما بدهم.

اصطلاح لاک ناخن معمولا شامل ملغم‌ها و پوشش‌های زیر و روی آن است که به صورت جداگانه یا با هم در یک محصول استفاده می‌شود. لایه زیرین برای چسبیدن ملغم به ناخن و لایه سطحی برای جلا دادن و افزایش مقاومت ملغم در مقابل سایش به کار می‌رود. پولیش‌های ناخن متشکل از ۳۰ درصد مواد جامد و ۷۰ درصد مواد حلال است. عمدتا مواد تشکیل‌دهنده آنها عبارتند از نیتروسلولز، رزین‌هایی مانند تولوئن، سولفونامیدها، مواد پلاستیکی، حلال‌هایی مانند تولوئن و بوتیل و مواد رنگی.

واکنش‌های حساسیتی مانند درماتیت آلرژیک به وفور در اطراف ناخن یا نواحی‌ای که با ناخن تماس داشته‌اند (مانند پلک‌ها، صورت، طرفین گردن و نواحی فوقانی سینه) دیده می‌شود. این درماتیت به صورت قرمزی، خارش، تورم و ضخیم‌شدگی و تیرگی پوست، خود را نشان می‌دهد. معمولا با برداشتن پولیش ناخن، علایم فوق سریعا از بین می‌روند ولی چرمی شدن پوست (ضخیم‌شدگی) و عفونت ثانویه محل ممکن است تداوم یابد. همچنین تغییر رنگ صفحه ناخن بعد از استفاده از پولیش‌ها معمولا به صورت زرد- پرتقالی خواهد بود که به تدریج تیره‌تر خواهند شد.