نازوب

با 10 دقیقه وقت گذاشتن به علت مهم ترین روش و عملکردهای نابجای بزرگسالان در روابط اجتماعی، فردی و خانوادگی پی ببرید.

بسیاری از مشکلات روحی و رفتاری بزرگسالان که خود منجبر به بروز اختلافات خانوادگی و زوجین و حتی روابط نادرست بسیار شایع بین والدین و فرزندان می شود بیش فعالی است که متاسفانه بسیاری از افراد بر این باورند که بیش فعالی تنها در کودکان رخ می دهد و در همان کودکی نیز با بزرگتر شدن فرد از بین می رود!

این بخش بسیار مهم را علاوه بر اینکه خودتان مطالعه می کنید به دوستان و همکاران خود نیز پیشنهاد کنید. از این که با این بخش مهم پزشکی، بیماری و روانشناسی وبسایت نازوب همراه هستید سپاسگزاریم.

بیش فعالی چیست؟
پزشکان و محققان معتقدند افراد مبتلا به بیش فعالی یا ADHD فاقد میزان کافی از مواد شیمیایی خاص به نام میانجی‌های عصبی در مغز هستند. این مواد شیمیایی به مغز در کنترل کردن رفتار کمک می‌کند. که این نقص در تمرکز فرد تاثیر مهم و بسزایی دارد چه در کودکان و چه در بزرگسالان.

اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی بزرگسالان (چه زن و چه مرد) یا ADHD بزرگسال همان شرایط نورولوژیک اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی است که در حدود ۳۰ درصد بزرگسالانی که در دوران کودکی دارای علائم و نشانه‌های این اختلال بوده‌اند،و به دلایلی درمان کامل نشده اند رخ می دهد.

برپایه دی‌اس‌ام بخش پنج، ای‌دی‌اچ‌دی به سه زیرگروه اختلال بصورت کم‌توجهی، بیش فعالی/تکانشی و نیز ترکیبی شناخته می‌شود که در سالهای دیرتر زندگی، بیش فعال/تکانشی بیشتر خود را آشکار می‌کند.

علائم و نشانه های بیش فعالی یا adhd در کودکان و بزرگسالان بسیار متفاوت است و به همین دلیل درمان آنها نیز با هم متفاوت است.

در ادامه با علائم بیش فعالی در بزرگسالان، روش درمان و غذاهای مناسب برای درمان بیش فعالی به شما عزیزان و کاربران ناز وب ارائه می شود. با گروه پزشکی وبسایت ناز وب همراه باشید.

مهم ترین نشانه های بیش فعالی در بزرگسالان عبارتند از:

بی قراری، حواس پرتی، عدم توانایی در آرام و ریلکس بودن و مشکل در حفظ روابط از علائم بیش فعالی در بزرگسالان هستند.
اختلال بیش فعالی، کمبود توجه (ADHD) در بزرگسالان اغلب مورد توجه قرار نمی گیرد زیرا که ممکن است فرد با وجود این اختلال هنوز قادر باشد که شغل و روابط خود را حفظ کند.

تشخیص اختلال بیش فعالی، کمبود توجه در کودکان اگر مبتلا به بیش ‌فعالی بزرگسالان باشید، احتمالا انجام‌دادن کارهای زیر برای‌تان سخت است:

دنبال‌کردن دستورالعمل‌ها
به‌خاطرسپردن اطلاعات
تمرکزکردن
سازماندهی وظایف
به‌موقع انجام‌دادن کارها

این موارد ممکن است در بسیاری از بخش‌های زندگی روزمره‌ی شما مشکل ایجاد کند. در خانه، در مدرسه یا سرکار ممکن است از تأثیرات منفی این علائم آزرده شوید.

درمان‌شدن و یادگیری روش‌هایی برای مدیریت بیش ‌فعالی می‌تواند کمک‌کننده باشد. بیشتر افراد یاد می‌گیرند که خودشان را با این شرایط وفق دهند.

بزرگسالانی که با این اختلال دست‌وپنجه نرم می‌کنند، می‌توانند رشد شخصیتی داشته باشند و به موفقیت دست پیدا کنند.
چالش‌هایی که بزرگسالان بیش ‌فعال با آنها مواجه می‌شوند.

اگر دچار این اختلال باشید احتمالا با این مشکلات دست‌وپنجه نرم کرده‌اید:

اضطراب
خستگی مزمن
تأخیر و فراموشی مزمن
افسردگی
مشکل در تمرکزکردن هنگام مطالعه
مشکل در کنترل خشم
مشکلاتی در محل کار
تکانشگری
تحمل پایین در برابر ناامیدی‌ها
اعتمادبه‌نفس کم
نوسانات خلقی
مهارت‌های ضعیف در سازمان‌دهی
به تعویق‌انداختن کارها (فردافکنی یا تعلل)
مشکلاتی در برقراری ارتباط
اعتیاد و مصرف مواد
بی‌انگیزگی

این چالش‌ها ممکن است مشکلات زیادی برای زندگی شما ایجاد کنند یا حتی ممکن است زیاد شما را به دردسر نیندازند. ممکن است دائما با این مشکلات روبه‌رو شوید یا بسته به شرایط، برخی از آنها را تجربه کنید.

هیچ دو بزرگسالی که دچار این اختلال هستند، علائم و چالش‌های مشابهی ندارند. شما ممکن است در موضوع مورد علاقه‌تان بتوانید تمرکز کنید یا برای برخی کارهای خاص و مورد علاقه، انگیزه و اشتیاق داشته باشید.

تعداد کمی از افراد هستند که تحت هر شرایطی دچار مشکل تمرکز می‌شوند. برخی از افراد به‌دنبال انگیزه و عامل تحریک می‌گردند، ولی بعضی از افراد از آن نیز اجتناب می‌کنند.

بعضی از مبتلایان به این اختلال ممکن است منزوی و جامعه‌گریز و ضداجتماعی باشند، درحالی‌که برخی دیگر بسیار اجتماعی هستند و روابط متعددی دارند.

مشکلات گذشته در مدرسه

افراد مبتلا به این اختلال در مدرسه با مشکلات زیر روبه‌رو هستند یا بوده اند؛

عملکرد خوبی در مدرسه نداشتند و معمولا بسیار کمتر از آنچه که از آنها توقع داشتند، به موفقیت دست می‌یافتند.
با مشکلات زیادی مواجه می‌شدند
مجبور می‌شدند یک پایه را تکرار کنند
از مدرسه اخراج شده‌اند

بیش فعالی در بزرگسالان – مشکلاتی در محل کار

افراد مبتلا به این اختلال معمولا در محیط کاری با مشکلات زیر روبه‌رو می‌شوند:

زیاد شغل خود را تغییر می‌دهند و عملکرد ضعیفی در محیط کار دارند.
از شغل خود غالبا راضی نیستند و به موفقیت‌های کمتری در این زمینه می‌رسند.

مشکلاتی در زندگی

مبتلایان به بیش ‌فعالی بیش از دیگران با مشکلات احتمالی زیر روبه‌رو می‌شوند:

بیشتر تصادف می‌کنند.
سیگار می‌کشند.
الکل یا مواد مخدر مصرف می‌کنند.
پول کمتری دارند.
با مشکلات روانی نظیر افسردگی و اضطراب دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

مشکلاتی در برقراری ارتباط

مبتلایان به بیش‌ فعالی برزگسالان بیش از دیگران درمعرض این مشکلات قرار دارند:

مشکلات زناشویی بیشتری دارند.
روابط‌شان با مشکل مواجه می‌شود و جدا می‌شوند.
ازدواج‌های متعددی دارند.

بیش فعالی بزرگسالان چطور تشخیص داده می‌شود؟

برای تشخیص این اختلال به روانپزشکی مراجعه کنید که در زمینه‌ی درمان و تشخیص بیش فعالی بزرگسالان تجربه داشته باشد. پزشک ممکن است:

از شما درخواست کند که یک تست فیزیکی بدهید تا اطمینان حاصل کند که سایر مشکلات پزشکی، باعث ایجاد علائم بیش فعالی نشده باشد.

چند آزمایش خون تجویز کند.
آزمایش‌های روان‌شناسی را توصیه کند.
از شما سؤالاتی در مورد سوابق پزشکی‌تان بپرسد.

درحالی‌که متخصصان، سن خاصی برای تشخیص اولین علائم بیش فعالی بزرگسالان تعیین نمی‌کنند، ولی در این نکته با هم توافق دارند که در بزرگسالی، این اختلال، ناگهانی به‌وجود نمی‌آید.

به همین دلیل است که معمولا پزشکان از شما در مورد رفتارها و هر علائمی که در کودکی داشته‌اید سؤالاتی می‌پرسند.

برای این منظور ممکن است موارد زیر را انجام دهند و سؤالاتی از این قبیل بپرسند:

سوابق تحصیلی شما را بررسی می‌کنند و اگر توضیحاتی در مورد رفتار شما در مدرسه وجود داشته باشد، آنها را بررسی می‌کند.

برای مثال سابقه‌ی عدم تمرکزحواس و بی‌توجهی یا عدم موفقیت علی‌رغم توانایی و استعداد لازم.
پزشک ممکن است با والدین شما در این مورد مشورت کند تا متوجه شود که آیا در کودکی علائم بیش فعالی داشته‌اید یا خیر.

کسانی‌که دچار اختلال بیش فعالی هستند ممکن است مشکلاتی در برقراری ارتباط با بچه‌ها در مدرسه داشته‌اند یا معلم‌ها به سختی می‌توانستند به آنها چیزی بیاموزند. احتمالا جزء افرادی هستند که در دوران مدرسه معلم، آنها را جلوی کلاس می‌نشاند.

پزشکان در مورد سابقه‌ی این بیماری در خانواده‌ی شما نیز سؤالاتی می‌‌پرسند. این سؤال می‌تواند کمک زیادی در تشخیص بیماری باشد، چون به‌نظر می‌رسد که این مشکل به‌صورت ژنتیکی در بعضی خانواده‌ها بیشتر است.

بیش‌فعالی بزرگسالان چطور درمان می‌شود؟

اگر پزشک‌تان تشخیص دهد که به این اختلال مبتلا هستید، باید با همکاری هم، یک برنامه‌ی درمانی که مخصوص خود شماست، طراحی کنید.

این برنامه‌های درمانی ممکن است شامل دارو، جلسات درمانی، یادگیری بیشتر در مورد اختلال و برخورداری از حمایت خانواده باشد.

همه‌ی این موارد در کنار هم به شما کمک می‌کنند که روش‌های جدیدی برای انجام کارها پیدا کنید که زندگی روزمره‌ی شما را ساده‌تر می‌کند. این روش‌ها باعث می‌شود که به‌طور کلی احساس بهتری داشته باشید.

مطمئن شوید که پزشک، کاملا زیر نظرتان داشته باشد. چون افرادی که دچار این اختلال هستند معمولا شرایط مختلف و اختلال‌های دیگری را هم تجربه می‌کنند.

برای مثال ممکن است اختلال در یادگیری، اضطراب یا سایر اختلال‌های خلقی داشته باشید. ممکن است اختلال وسواس فکری عملی داشته باشید یا نسبت به الکل و مواد مخدر وابستگی پیدا کرده باشید.

بنابراین پزشک باید کاملا از همه‌ی شرایط شما اطلاع کافی داشته باشد تا بتواند برنامه‌ی درمانی مؤثر و کاملی برای‌تان تجویز کند.

داروهای درمان بیش فعالی بزرگسالان

داروهای محرک

معمولا برای بزرگسالانی که به اختلال بیش فعالی مبتلا هستند، داروهای محرک تجویز می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که دوسوم از بزرگسالانی که اختلال بیش فعالی دارند، با کمک داروهای محرک، بهبودی قابل توجهی در علائم خود پیدا می‌کنند.

نمونه‌هایی از داروهای محرک عبارت است از:

دکس متیل فنیدات (Dexmethylphenidate)
دگزامفتامین (Dextroamphetamine) و آمفتامین
دکسترو آمفتامین (Dextroamphetamine)
لیز دگزامفتامین (Lisdexamfetamine)
متیل فنیدات (Methylphenidate)

البته این داروهای محرک همیشه ایده‌آل نیستند. چرا؟

چون این داروها ممکن است ویژگی‌های زیر را داشته باشند:

اعتیادآوربودن: محرک‌ها جزء مواد دارویی کنترل‌شده هستند؛ به این معنا که ممکن است مورد سوء استفاده قرار بگیرند. بعضی از مبتلایان به بیش‌ فعالی، مشکلاتی با سوء مصرف دارو پیدا می‌کنند یا ممکن است در گذشته چنین مشکلی داشته باشند.

فراموش‌کردن مصرف: انواع داروهای محرک با تأثیر کوتاه‌مدت اگر جایگزین داروهای قوی‌تر و بلندمدت شوند، خیلی زود اثر خود را از دست می‌دهند و از آنجایی که بعضی از مبتلایان به بیش‌ فعالی دچار فراموشی می‌شوند، ممکن است مصرف چندباره‌ی آنها را در طول روز فراموش کنند.

سخت‌بودن زمان‌بندی قرص‌ها: اگر مبتلایان تصمیم بگیرند که شب‌ها مصرف قرص را قطع کنند، ممکن است نتوانند در انجام کارهای منزل برای مثال پرداخت قبض‌ها یا کمک به بچه‌ها برای انجام تکالیف یا رانندگی، تمرکز کنند. هر چقدر دیرتر این دارو را مصرف کنند، برای مصرف الکل وسوسه می‌شوند تا به آرامش برسند.

داروهای غیرمحرک

پزشکان ممکن است داروهای غیرمحرک نیز برای بیش فعالی تجویز کنند. ممکن است این داروها به تنهایی یا همراه با داروهای محرک، تجویز شوند. این داروها عبارت است از:

اتوموکستین (Atomoxetine)
گوانفاسین (Guanfacine)
کلونیدین (Clonidine)

جلسات درمانی و درمان‌های رفتاری

برنامه‌های درمانی شما ممکن است به غیر از دارو شامل موارد زیر باشد:

درمان‌های شناختی و رفتاری که به بهبود اعتمادبه‌نفس کمک می‌کند.
آموزش‌های ریلکسیشن و مدیریت استرس که باعث کمترشدن اضطراب و استرس می‌شود.

مربی‌گری زندگی که به شما کمک می‌کند برای خودتان اهدافی در نظر بگیرید. به‌علاوه، روش‌های جدیدی برای منظم‌ماندن و انجام‌ کارها در منزل و سر کار یاد می‌گیرید.
مربی‌گری شغل که این مورد شما را در مسائل کاری و در محل کار حمایت می‌کند. در نتیجه می‌توانید روابط کاری بهتری برقرار کنید و عملکردتان در محل کار بهبود می‌یابد.

آموزش و درمان خانوادگی این مورد به شما و نزدیکان‌تان اطلاعات کاملی در مورد این اختلال می‌دهد تا درک بهتری در مورد بیش فعالی داشته باشید. طی این آموزش‌ها یاد می‌گیرید که بیش فعالی چقدر می‌تواند در زندگی روزمره‌ی شما تأثیرگذار باشد.

کارهایی که برای مدیریت بیش فعالی می‌توانید انجام دهید

با انجام کارهای زیر خودتان می‌توانید تاحدی اختلال بیش‌ فعالی را کنترل کنید و زندگی عادی و دور از هر مشکلی داشته باشید:

1. داروهای تجویز شده را طبق دستور پزشک مصرف کنید

اگر هر نوع دارویی برای اختلال شما یا سایر اختلالاتی که با آنها مواجه‌اید، توسط پزشک مجرب تجویز شده است، درست طبق دستور پزشک مصرف کنید.

اگر یک بار خوردن دارو را فراموش کردید، دفعه‌ی بعد برای جبران این دفعه، دوز دارو را دو برابر نکنید. اگر متوجه عوارض جانبی یا هر مشکل دیگری شدید، در اولین فرصت آن را با پزشک خود درمیان بگذارید.

2. برنامه‌ریزی کنید

فهرستی از کارهای روزانه‌ی خود را یادداشت کنید و البته توجه کنید که فهرستی معقول و منطقی باشد. تلاش کنید که تک‌تک این وظایف را به انجام برسانید. از دفترهای برنامه‌ریزی روزانه استفاده کنید، برای خودتان یادداشت بگذارید و ساعت زنگ‌دار را تنظیم کنید تا درصورت لزوم، ساعت انجام وظایف مختلف را به شما یادآوری کند.

3. به آرامی نفس بکشید

اگر به انجام کارهایی گرایش دارید که بعدا پشیمانی به دنبال خواهد داشت، برای مثال قطع‌کردن حرف دیگران یا رفتارهای پرخاشگرانه با دیگران، این برانگیزش را با متوقف‌کردن آن، کنترل کنید.

به این ترتیب که قبل از هر واکنشی، درحالی‌که به‌آرامی نفس می‌کشید، تا ده بشمارید. این رفتارهای ناگهانی معمولا با این تکنیک به همان سرعت که ایجاد می‌شوند، اشتیاق برای انجام آنها از بین می‌رود.

4. عوامل حواس‌پرتی را حذف کنید

اگر در اطراف‌تان عواملی وجود دارد که حواس‌تان را پرت می‌کند، برای مثال صدای بلند موسیقی یا روشن‌بودن تلویزیون؛ این عوامل را حذف کنید یا از هدفون استفاده کنید. به مکان آرام‌تری نقل مکان کنید یا از دیگران بخواهید که محیط آرام‌تری برای‌تان فراهم کنند.

5. انرژی اضافه‌ی خود را تخلیه کنید

اگر احساس می‌کنید که انرژی زیادی دارید و بی‌قرار هستید، با انجام کارهایی مثل تمرینات ورزشی یا سرگرمی مورد علاقه‌تان، این انرژی اضافه را تخلیه کنید.

6. رژیم غذایی و به خوراکی و غذاهایی که برایتان مفید است روی بیاورد

مطالعات نشان می‌دهد که غذاهایی که سوخت با کیفیتی برای مغز تأمین کنند، می‌توانند علائم بیش فعالی را کاهش دهند. شیرینی‌های طبیعی مانند کشمش، مویز و خرما مناسب و شیرینی‌جات مصنوعی مانند انواع شکلات، شیرینی، کیک و … نامناسب هستند.

• پروتئین باکیفیت
یکی از علائم مهم در بیش فعالی، کاهش تمرکز و در نتیجه حواس پرتی است. مواد غذایی سرشار از پروتئین تمرکز را بهبود می‌بخشند. مواد غذایی سرشار از پروتئین های با کیفیت بالا مانند تخم مرغ و شیر و سایر مواد غذایی پروتئینی برای این حالات مؤثر می‌باشند. مواد غذایی پروتئینی عبارتند از:

1. مغزها و دانه‌های روغنی (پسته، بادام، گردو، فندق، تخمه کدو، تخمه آفتابگردان، تخمه هندوانه، کنجد، شاهدانه و …)
2. حبوبات (لوبیا سفید، لوبیا قرمز، عدس، ماش، لپه و..)
3. دانه‌های سویا و محصولات تهیه شده از سویا مانند شیر سویا
4. انواع گوشت (مرغ، بوقلمون، شتر مرغ، ماهی، گوسفند و …)

• کربوهیدرات پیچیده
باید کربوهیدرات‌های پیچیده را جایگزین کربوهیدرات‌های ساده کرد. کربوهیدرات‌های پیچیده به دلیل دارا بودن مقادیر فراوانی سبوس، سرشار از ویتامین‌های گروه B هستند و برای انواع اختلالات عصبی و روانی مفید می‌باشند.

افراد مبتلا به بیش فعالی باید از مصرف

برنج سفید، نان سفید، نان باگت، مواد غذایی تهیه شده از آرد سفید گندم و … اجتناب نمایند

در عوض در رژیم غذایی خود از غلات سبوس‌دار مانند انواع نان های سبوس‌دار، نان قهوه‌ای، برنج قهوه‌ای، مواد غذایی تهیه شده از آرد کامل گندم، ذرت و … که می‌توانند باعث ثبات سطح انرژی و بهبود خلق و خو شوند، استفاده کنند. در نتیجه حالت‌های مرتبط با افسردگی، اضطراب، حواس پرتی و عدم تمرکز بهبود می‌یابد.

آیا شکر بیش فعالی را بدتر می‌کند؟
بسیاری عقیده دارند مواد غذایی شیرین مانند انواع شکلات‌ها، شیرینی‌جات و … در بدتر کردن علائم بیش فعالی مؤثر هستند.
در حقیقت بسیاری از مطالعات در کودکان نشان می‌دهد که شیرین‌کننده‌های مصنوعی مانند آسپارتام که به برخی مواد غذایی اضافه می شوند نیز مضر می‌باشد.

• اجتناب از مصرف مواد غذایی کم ارزش

افراد مبتلا به بیش فعالی باید به نسبت افراد عادی بیشتر مراقب تغذیه خود باشند و از مصرف بسیاری از مواد غذایی مضر و کم ارزش اجتناب کنند و به سمت مصرف غذاهای طبیعی و با ارزش غذایی بالا متمایل شوند. مصرف این مواد غذایی را متوقف کنید:

انواع سوسیس و کالباس، نوشابه‌های گازدار، نوشیدنی‌های صنعتی، آبمیوه‌های غیر طبیعی، انواع هله هوله (چیپس، پفک، کراکر، شکلات، آبنبات، ژله و …)، غذاهای آماده، غذاهای نیمه آماده، فست فودها، مواد غذایی بسته بندی شده و …

• اجتناب از سیگار
استفاده از سیگار به دلیل اثر مستقیم و مخربی که بر سلول‌های عصبی دارد حالت‌های بیش فعالی را تشدید می‌کند.

6. از دیگران کمک بگیرید

همه‌ی ما گهگاهی به کمک‌گرفتن از دیگران نیاز پیدا می‌کنیم و مهم است که از درخواست کمک از دیگران، نترسیم. اگر تفکرات و رفتارهای مخرب دارید، از یک مشاور کمک بخواهید. این افراد، ایده‌ها و روش‌هایی ارائه می‌کنند که با کمک آنها می‌توانید این رفتار و افکار مخرب را کنترل کنید.

و بخش آخر: با کمک رفتار درمانی، تغذیه مناسب و درمان های دارویی می توانید از پیشرفت و بهمبود این بیماری جلوگیری کنید.

و اما بیش فعالی در کودکان چه علائمی دارد چگونه در مان می شود و چه غذاهایی مناسب کودکان بیش فعال است؟

انواع کودکان بیش فعال:
بیش فعالی دارای ویژگی های بارزی است که شامل پرتحرکی، کمبود توجه و تمرکز، بروز اعمال ناگهانی و غیرقابل پیش بینی می شود. این اختلال سه نوع است؛

اختلال اول: در گونه اول که کودک فقط در توجه و تمرکز مشکل دارد.
اختلال دوم: در نوع دوم فقط پرتحرکی دیده می شود و بالاخره نوع ترکیبی که کودک هم پرتحرک است و هم مشکل توجه و تمرکز دارد این اختلال در کودکان دبستانی و در پسرها سه تا پنج برابر شایع تر از دختران است و بیشتر در پسران اول خانواده مشاهده می شود.

اختلال سوم: معمولا اختلال از سه سالگی به بعد تشخیص داده می شود. کودکان مبتلا در دوره شیرخواری اکثرا پرتحرک هستند و دست ها و پاهای خود را زیاد حرکت می دهند؛ کم خواب، کم غذا هستند و زیاد گریه می کنند.

قطع پی‌درپی گفت‌وگو و مکالمه بزرگ‌ترها

پاسخ دادن به سؤال، پیش از آنکه جمله‌ی سؤال‌کننده به پایان برسد.
بی‌صبری و بی‌تحملی شدید طوری که هر آنچه طلب کرد، باید در همان لحظه آن را دریافت کند.
پرحرفی‌

مدام در حال حرکت و جنب‌و‌جوش بودن
بی‌صبری و نداشتن تحمل برای ایستادن در صف و رعایت نوبت
عصبی و حساس بودن و مرتب پایین و بالا پریدن

هل دادن بقیه‌ی کودکان
برهم زدن بازی بقیه‌
انجام تکلیف‌های مدرسه بدون توجه و دقت
«قاپیدن» وسایل و اسباب‌بازیهای کودکان دیگر
نداشتن مهارتهای لازم در برقراری ارتباط‌های اجتماعی با دیگران

گم‌کردن وسایل شخصی
از این شاخه به آن شاخه پریدن

تشخیص بیش فعالی

تشخیص بیش فعالی با یک آزمون خاص امکانپذیر نیست. مجموعه ای از این علائم باید (حداقل در مدت شش ماه) مورد بررسی قرار بگیرد. کودک این موارد را معمولا قبل از هفت سالگی نشان می دهد.

همچنین کودکی که دارای این نشانه هاست با رفتارهایش اطرافیان خود را در محیط های مختلفی مانند مدرسه یا خانه دچار مشکل می کند و حتی با گروه دوستان و همسالان خود نیز به راحتی کنار نمی آید.

** در مقابل این دسته از پدر و مادرها، والدینی هستند که نمی خواهند مشکل کودک خود را بپذیرند و معمولا با بهانه آوردن از هشدارهای معلمان و سایر اطرافیان طفره می روند.

این افراد از درمان این اختلال واهمه دارند و گمان می کنند داروهایی که توسط پزشک تجویز می شود برای فرزندشان عوارض دارد. این در حالی است که اگ راین کودکان در زمان مناسب درمان نشوند، نمی توانند در امور آموزشی و فعالیت های اجتماعی خود موفق عمل کحنند و ممکن است برای خودو اطرافیانشان مشکل آفرین باشند.

دلایل بیش فعالی:
علت به وجود آمدن بیش فعالی احتمالا ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است. احتمالا این کودکان در بخش های مربوط به توجه و تمرکز در مغز دچار نقس جزئی هستند. از عواملی که می توانند در بروز این اختلال موثر باشند سیگار کشیدن و یا مصرف الکل در دوران بار داری توسط مادر است.

حتی استنشاق تحمیلی دود سیگار توسط مادر باردار، باعث اختلال در رفتار کودک می شود. استرس مادر هم با این موضوع ارتباط دارد. تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده باینگر این است که این اختلال معمولا در خویشاوندان نزدیکاین افراد هم وجود دارد.

مسمومیت ناشی از سرب حاصل از دود اتومبیل و آلودگی هوا، غذاهای محتوی مواد افزودنی مثل شیرین کننده های مصنوعی و یا رنگ دهنده های خوراکی، مواد جلوگیری کننده از فاسد شدن غذا که در بعضی از غذاهای آماده وجود دارد، نیز در ایجاد این اختلال سهیم هستند.

در صورت بی توجهی به کودکان بیش فعال و معالجه نشدن آنها احتمال اینکه این افراد در آینده به افسردگی مبتلا شوندو یا در نوجوانی رفتارهای ضد اجتماعی و گاه بزهکارانه داشته باشند زیاد است.

بنابراین به والدین توصیه می شود که حتما در دوران کودکی برای معالجه فرزند خود اقدام کنند. این بیماری دردوران مدرسه بیشتر مشکل آفرین می شود زیرا کودک تمرکز کافی برای گوش دادن به درس ندارد و مدام برای بیرون رفتن از کلاس اجازه می خواهد.

این بچه ها نمی توانند آرام روی صندلی بنشینند، معمولا پرحرف هستند و مدام سر کلاس با دوستان خود حرف می زنند و این موضوع باعث می شود از لحاظ تحصیلی با مشکل مواجه باشند.

والدین باید به رفتار کودکان خود دقت داشته باشند و تنها در صورتی که مجموعه از این نشانه ها را در مدت طولانی مشاهده کردند با یک متخصص مشورت کنند. در غیر اینصورت نمی توان به هر کودک پرتحرک برچسب بیش فعالی زد.

درمان بیش فعالی

درمان سریع برای ADHD وجود ندارد اما علائم آن قابل شناسایی و کنترل هستند. بهتر است والدین برای کمک کردن به خود و کودکشان در مورد این اختلال اطلاعات بیشتری کسب کنند.

همچنین برنامه تربیتی ویژه ای را متناسب با نیازهای فرزند خود طرح ریزی کنند. درست است که کنار آمدن با کودکان بیش فعال کار ساده ای نیست اما والدین باید بدانند که این افراد ذاتا بد نیستند اما بدون مصر ف دارو و رفتار درمانی نمی توانند رفتار خود را کنترل کنند.

در این مورد خانواده، معلم و مدرسه باید با یکدیگر همکاری داشته باشند. والدین باید از تنبیه بدنی کودک خود جدا خودداری کنند و با او با محبت رفتار کنند. دارودرمانی هم در صورت تجویز پزشک کمک بسیاری به این دسته از کودکان می کند.

غذاهای مناسب و ممنوعه برای کودکان بیش فعال

زیاده روی در مصرف شکر
تنقلاتی مثل: کیک، شیرینی، شکلات، بیسکویت و نوشابه های شیرین، ذرت، فست فود،قهوه، چای، کافئین به هر شکلی که باشد، توت فرنگی، کنسرو، کمپوت، دنت، آبمیوه هایی با مواد نگهدارنده، چیپس، پفک که تحریک کننده هستند خودداری کنند.

بهترین غذا و خوراکی برای کودکان بیش فعال
اسید‌های چرب ضروری (امگا- 3 و امگا- 6 ) آجیل‌ها،لوبیای سویا،روغن بادام زمینی و روغن زیتون، ماست، دوغ، ریحان،
روی
کلسیم
آهن
پروئین های لازم که با مصرف حبوبات می توان پروتئین سالم به کودکان تزریق کرد.
با کمی توجه در سبد تغذیه خانواده به راحتی می توانید بیش فعالی در بزر گسالان و کودکان را درمان کنید.

“علائم بیش فعالی در بزرگسالان” غذاهای مفید برای بیش فعالان

“Hyperactivity Symptoms in Adults” Useful foods for most activists

نشانه های یک کودک پیش فعال

بازی های مناسب بچه های بیش فعال

نقش مهم پدر و مادر در برابر کودکان بیش فعال

ریتالین برای کودکان پیش فعال بله یا خیر حتما بخوانید

15 روش مناسب برای رفتار با کودکان پیش فعال