دوازدهم اردیبهشت، فرصتی‌ست برای سپاس از تمام معلمانی که با صبوری و عشق، چراغ دانایی را در دل‌هایمان روشن می‌کنند.

آن‌که واژه‌ها را معنا می‌بخشد و بی‌صدا، مسیر زندگی‌مان را روشن می‌کند، آن‌که بی‌ادعا می‌سوزد تا آینده‌ای روشن بسازد، او معلم است… لایق عشق، احترام و قدردانی
با افتخار این متن را تقدیم می‌کنم به همه معلمان مهربان، به‌ویژه استاد گران‌قدر سرکار خانم تفضلی. سلامت و برقرار باشید.

انشاء اول ویژه روز معلم

وزارت آموزش و پرورش در تقویم و سالنامه، دوازدهم اردیبهشت‌ماه را به مناسبت گرامیداشت شهید مرتضی مطهری، روز معلم نام‌گذاری کرده است؛ روزی برای پاسداشت تلاش‌های بی‌وقفه انسان‌هایی که چراغ راه زندگی ما هستند.

از اولین روزی که قدم در کلاس اول دبستان گذاشتم، با چهره‌ای مهربان و دلسوز روبه‌رو شدم؛ معلمی که با صبوری و عشق، الفبا را به من آموخت و دنیای تازه‌ای از دانایی را پیش چشمانم گشود. او نه‌تنها آموزگار کتاب، بلکه راهنمای زندگی من بود.

معلم مثل شمعی است که می‌سوزد تا ما در روشنایی دانش قدم برداریم. در کلاس درس، او به ما تفاوت بین خوبی و بدی، نور و تاریکی، مهربانی و بی‌عدالتی را آموزش می‌دهد. معلمی که با صدای آرامش، دلمان را قرص می‌کند و با نگاهش، انگیزه‌ای نو برای فردای ما می‌سازد.

مدرسه خانه دوم ماست و معلم مادر یا پدر دومی است که با عشق تربیت می‌کند و با حوصله، آینده‌مان را می‌سازد. او ما را با سرگذشت گذشتگان، شکوه طبیعت، و رازهای هستی آشنا می‌سازد تا بیاموزیم، بیندیشیم و بهتر زندگی کنیم.

ما همیشه به یادگیری نیاز داریم و در هر مرحله‌ای از زندگی، به راهنمایی دلسوز نیازمندیم. معلم همان چراغی است که مسیرمان را از تاریکی جهل به سوی نور دانایی هدایت می‌کند. پس بیایید قدرشناس زحمات این انسان‌های فرهیخته باشیم و با تلاش، ادب و احترام، پاسخ محبت‌های بی‌پایان‌شان را بدهیم.

معلم عزیز، روزت مبارک باد
باشد که نورتان همواره پایدار و راهتان پررهرو باشد

انشاء دوم به مناسبت گرامیداشت روز معلم

انسان‌ها همچون گل‌هایی هستند که باید با نور علم، گرمای عشق و سرمای تجربه، پخته شوند تا به آجرهایی مقاوم تبدیل گردند؛ آجرهایی که پایه‌های محکم جامعه را می‌سازند. معلمان دقیقاً همان کسانی‌اند که این فرآیند رشد را هدایت می‌کنند. آن‌ها با صبر و عشق، دانایی را در جان شاگردان می‌نشانند.

گاهی معلم مانند مادری مهربان، نوازشت می‌کند و با آرامش کنارت می‌نشیند. گاهی هم مثل پدری دلسوز، با سخت‌گیری تو را به جلو می‌برد تا سقوط نکنی. معلم مانند پیله‌ای گرم، تو را از آسیب‌ها حفظ می‌کند، تا روزی که بال بگشایی و پرواز کنی. و وقتی پر کشیدی، گوشه‌ای می‌نشیند و با افتخار تماشایت می‌کند.

هر سال، تکه‌ای از وجودش را به شاگردانش می‌بخشد؛ از جان و دل، عشق، مهربانی، ایثار و انسانیت می‌آموزد. اما وقتی سال‌ها گذشت و شاگردانش بزرگ شدند و رفتند، او می‌ماند با قلبی پر از خاطره، چهره‌ای پر از چین و دلی لبریز از امید.

کلام آخر:

شاید گاهی از سخت‌گیری‌های معلمان دلگیر شویم، اما پشت آن نگاه‌های جدی، یک «دوستت دارم» پنهان است. آن‌ها می‌خواهند ما قوی، باسواد و موفق باشیم. چون اگر این‌گونه نبود، هیچ معلمی آن‌قدر تلاش نمی‌کرد که حتی در سخت‌ترین شرایط هم بهترین خودت باشی.

معلمی فقط یک شغل نیست، رسالتی آسمانی‌ست. و هیچ کودکی نمی‌تواند مادر دومش را فراموش کند.

انشاء سوم توصیف معلم به مناسبت گرامیداشت شهید مطهری

در سالنامه رسمی ایران، 12 اردیبهشت‌ماه به پاس گرامیداشت مقام شهید مطهری، «روز معلم» نام‌گذاری شده است؛ روزی برای سپاس از کسانی که چراغ راه انسان‌ها هستند.

معلم، همان نوری‌ست که مسیر زندگی را روشن می‌کند. او با صبر، عشق و دانایی، ذهن‌های خام را پرورش می‌دهد و استعدادها را شکوفا می‌سازد. گاهی مانند مادری مهربان دست شاگردانش را می‌گیرد، گاهی مانند پدری سخت‌گیر، آن‌ها را به جلو می‌راند. اما در نهایت، با دلِ بزرگ و قلبی آکنده از عشق، آینده‌سازان جامعه را تربیت می‌کند.

هر سال، معلمان تکه‌ای از وجودشان را به شاگردانشان هدیه می‌دهند و در سکوت، رشد آن‌ها را نظاره می‌کنند. همین فداکاری‌هاست که معلمی را به یکی از مقدس‌ترین مسئولیت‌های انسانی تبدیل کرده است.

روز معلم، یادآور مهر بی‌دریغ و تلاش‌های خاموشی‌ست که جامعه را به سوی دانایی می‌کشاند. قدردان معلمان باشیم، چون هیچ آینده‌ای بدون آنان شکل نمی‌گیرد.

چهارمین انشاء روز معلم

معلم، چراغی‌ست که در تاریکی طوفان‌های زندگی، راه را نشان می‌دهد. او همچون دریاداری صبور، شاگردان را از تلاطم نادانی عبور می‌دهد و به ساحل امن آگاهی می‌رساند. با دست‌هایی مهربان و دلی سرشار از عشق، بذر دانایی را در دل‌ها می‌کارد و صبورانه شکفتن آن را تماشا می‌کند.

من، تنها قطره‌ای از اقیانوس بی‌پایان آموزش او هستم، اما معلمم با دلسوزی، امید را در وجودم شعله‌ور کرده است. او همچون باغبانی فداکار، هر روز عمرش را صرف پرورش نسل فردا می‌کند.

ای معلم عزیز، واژه‌ها برای توصیف بزرگی‌ات کافی نیستند. تو بارانی هستی که بر کویر ذهنم باریدی و گل‌های ایمان، عشق و فهم را در جانم رویاندی. تو به من آموختی چگونه زندگی کنم، چگونه فکر کنم و چگونه انسان باشم.

جمع بندی:

ای معلم بزرگ، تو را به تمام دنیا نشان می‌دهم و می‌گویم: تا زمانی که تو هستی، دنیا روشن است و زندگی معنایی عمیق‌تر دارد. روزت مبارک، ای سرچشمه‌ی دانایی و خوبی.

پنجمین انشاء بزرگداشت مقام معلم

ای معلم عزیز! تو آن کسی هستی که تاریکی‌های ذهنم را با نور دانشت روشن کردی. با کلماتت، غزل زندگی را آموختم و مسیر بندگی خدا را شناختم. تو نه‌تنها نوشتن را یاد دادی، بلکه مهربانی، آزادی و راستی را نیز در جانم کاشتی.

دستانت را می‌بوسم، زیرا هر خطی که با آن نوشتی، چراغی شد برای روشنایی فردای من. امروز، دلم می‌خواهد همه بدانند تو کیستی؛ کسی که با صبوری‌اش قلبم را به مهر و امید گره زد.

معلم مهربانم، دوستت دارم و هرگز خوبی‌هایت را فراموش نمی‌کنم.
همیشه فکر می‌کردم خورشید فقط در آسمان می‌تابد، تا وقتی که تو آمدی، معلم عزیزم…
تو با لبخندت، با صدای آرامت، با نگاه پرمهرت، روشنایی را به کلاس کوچک ما آوردی.

معلمی تنها یک شغل نیست، تو هنرمندی هستی که با قلمت نقاشی آینده ما را کشیدی. تو آمدی تا به ما یاد بدهی چطور خوب باشیم، چطور راست بگوییم، چطور مهربانی کنیم و به خدا نزدیک‌تر شویم.

وقتی از روی تخته می‌نویسی، انگار برای دل ما قصه زندگی را تعریف می‌کنی. تو به من آموختی که هرگز تسلیم نشوم، حتی اگر باران بیاید و باد بوزد.

امروز، در روز معلم، می‌خواهم با صدای بلند بگویم:
ای کسی که به من قدرت نوشتن و اندیشیدن دادی، دوستت دارم و همیشه در قلبم می‌مانی.

انشاء ششم تبریک روز معلم

من همیشه به یاد دارم که روز اول مدرسه، با گریه و ترس از ماندن کنار آدم‌های غریبه وارد کلاس شدم. اما حالا بعد از گذشت سال‌ها، همان کلاس و همان معلم باعث اشک شوق و ناراحتی از جدا شدن می‌شود. معلمی که با مهربانی، صبوری، فداکاری و عشق، به من یاد داد چطور زندگی کنم، چطور دوست بدارم و چطور تلاش کنم تا به آرزوهایم برسم.

معلم برای ما فقط یک آموزش‌دهنده نیست. او مانند یک مادر دوم، دلسوز و نگران حال و آینده ماست. وقتی مریض می‌شویم، ناراحت می‌شود؛ وقتی موفق می‌شویم، خوشحال‌تر از ما لبخند می‌زند. معلم کسی است که حتی اگر خودش خسته باشد، باز هم با لبخند سر کلاس می‌آید و با تمام وجود، به ما درس می‌دهد.

شغل معلمی یکی از مقدس‌ترین شغل‌هاست. چون معلم‌ها انسان‌هایی تربیت می‌کنند که در آینده پزشک، مهندس، نویسنده، هنرمند یا حتی معلمی دیگر می‌شوند. بدون معلم، هیچ پیشرفتی در دنیا ممکن نیست.

من با تمام وجودم به معلم عزیزم می‌گویم:
روزت مبارک، معلم مهربان من! تو همیشه در قلب منی.

انشاء هفتم برای تبریک معلم عزیز

معلم عزیزم، روزت مبارک

معلم همانند گلی خوشبو است که رایحه‌اش در فضا می‌پیچد و به دل‌ها نشاط و امید می‌بخشد. او با رفتار و آموزش‌های خود، زیبایی‌ها و خوبی‌ها را در دل شاگردانش می‌کارد و آن‌ها را از شوق و علم بهره‌مند می‌سازد. معلم بودن نه تنها شغلی بزرگ است، بلکه افتخاریست که هرکسی شایسته‌ی آن نمی‌شود.

معلم همانند فرشته‌ای است که با نور علم و آگاهی، دل‌ها را روشن می‌کند. او در حفظ سلامت و رشد امانت‌هایی که به دستش سپرده شده‌اند، همواره کوشاست. هر روز تلاش می‌کند تا شاگردان خود را از آلودگی‌ها و تباهی‌ها دور نگه دارد و با علم و اخلاق، آنان را به سوی کمال هدایت کند.

معلم عزیز، تو در مسیر تربیت و پرورش نسل آینده، هیچ‌گاه از تلاش و فداکاری دست نمی‌کشی. روز معلم فرصتی است برای پاسداشت زحمات تو که در ساختن آینده‌ای روشن نقش بسزایی داری.

هشتمین انشاء به مناسبت روز معلم

در گذر لحظه‌ها، معلمی هست که نفس‌هایش چون نسیمی آرام، جانم را طراوت می‌بخشد و نگاهش، دلِ آشوبم را به ساحل آرامش می‌رساند. واژه‌هایش همچون گوهرهای ارزشمند در ذهنم حک شده‌اند و اندیشه‌اش پرنده‌ای‌ست سبک‌بال که پیام‌آور عشق و دانایی‌ست.

ای آموزگار صبورم؛ روح لطیف تو به نرمی نسیم بهاری‌ست، صبوری‌ات به استواری سرو، دلت چون آینه زلال و دستانت چراغی در مسیر تاریک زندگی‌ام. تویی آن شمعی که بی‌ادعا می‌سوزی تا من راه بیابم. صدایت، نغمه‌ای دلنشین است که آرام‌آرام دوستی، اخلاق و انسانیت را در گوش جانم زمزمه می‌کند. در کلاس تو، تخته و گچ تنها ابزار آموزش نیستند، بلکه سازندگان خاطراتی جاودانه‌اند.

تو با یک لبخند، بار غصه را از دوش من برمی‌داری. پنجره‌ای هستی رو به دریا؛ دریایی از علم، فرهنگ و احساس. با هدایت تو به دنیای حافظ و سعدی قدم نهادم، قصه‌ی آرش را در جانم تکرار کردم، زن پارسا را شناختم، و شازده کوچولو را در بهار دیدار کردم.

تو را می‌ستایم، ای که گرمای وجودت از خورشید نیز فروزان‌تر است. با تو مفهوم اعداد را درک کردم، راز مساحت و حجم را فهمیدم و حقیقت زمین را آموختم. تویی که دفتر زندگی‌ام را معنا دادی و می‌دانم تا پایان آن، همراهی‌ات برایم ماندگار خواهد بود.

ای معلم عزیز، ای ساحل آرامش در دل این هیاهوی دنیا! شاید هیچ هدیه‌ای توان جبران لحظه‌های نابت را نداشته باشد، اما از ژرفای وجودم می‌گویم: دوستت دارم و روزت مبارک.

انشاء نهم به مناسبت تجلیل از مقام معلم

تو همان نسیمی هستی که جانم را طراوت می‌بخشد، و نگاهت مانند ساحلی امن، دل ناآرامم را آرام می‌کند. واژه‌هایت همچون مرواریدی ارزشمند در ذهنم نقش می‌بندند و ذهن روشنت، فرشته‌ای‌ست که پیام عشق و دانایی را به قلبم می‌رساند.

ای آموزگار صبورم؛
روح لطیف تو به نرمی برگ‌های بهاری‌ست، صبوری‌ات به بلندای سرو، دلت صاف‌تر از آیینه و دستانت حامی من در مسیرهای سخت زندگی. در کلاس درس تو، با شمع وجودت می‌سوزی تا روشنی را به ما ببخشی. با گوش دل می‌شنوم که صدای آرامت، دوستی و انسانیت را زمزمه می‌کند و با قلبم احساس می‌کنم که ثانیه‌ها در کنار تو آرام‌تر می‌گذرند.

با لبخندت، بار غم را از دوشم برمی‌داری، و با درس‌هایت، پنجره‌ای رو به دریاهای دانایی به رویم می‌گشایی.
با راهنمایی تو، از حافظ و سعدی آموختم، با مولوی به رقص واژه‌ها رسیدم، در داستان آرش کمانگیر ایستادگی را درک کردم، از زن پارسا یاد گرفتم چگونه زندگی کنم و با شازده کوچولو معنای عشق و بهار را فهمیدم.

مهر تو، روشن‌تر از خورشید درخشان است.
با ریاضیاتت، مفهوم تالس را درک کردم و با هندسه‌ات، زمین را بهتر شناختم. تو دفترچه خاطرات زندگی‌ام را معنا دادی و مطمئنم با حضور تو، مسیرم را تا پایان روشن‌تر خواهم پیمود.

ای معلم عزیز، ای قهرمان بی‌ادعای زندگی‌ام!
شاید نتوانم با هدیه‌ای کوچک بزرگی‌ات را جبران کنم، اما از اعماق قلبم می‌گویم: دوستت دارم، روزت مبارک.

یاد استاد شهید مرتضی مطهری که معلمی راستین بود، گرامی باد.
راه تمامی معلمان این سرزمین پر نور و جاودان، و روزتان مبارک باد.