در روزهای پرالتهاب اخیر کشور، اتفاقی غیرمنتظره و بحثبرانگیز رخ داد که توجه بسیاری از مردم و رسانهها را به خود جلب کرد؛ ممنوع الخروج شدن مهران مدیری، یکی از چهرههای محبوب و پرآوازه صدا و سیما.
این اتفاق نه تنها واکنشهای گستردهای در فضای مجازی به همراه داشت، بلکه پرسشهای جدی درباره آزادی بیان و حمایت از اعتراضات مردمی را مطرح کرد.
موضوع از جایی آغاز شد که مهران مدیری به دلیل مواضع خود در حمایت از اعتراضات پس از فوت مهسا امینی، دختر جوانی که در بازداشت پلیس جان خود را از دست داد، با دستور دادستان تهران ممنوع الخروج شد.
این اقدام در حالی صورت گرفت که او پیشتر در صفحه شخصی خود اعلام کرده بود که نه برنامه «دورهمی» و نه حتی یک فریم از تصاویرش نباید پخش شود؛ گویی که میخواست از فضا و شرایط موجود فاصله بگیرد و صدای اعتراض خود را به گونهای متفاوت بیان کند.
این سوال در ذهن بسیاری شکل گرفت که چرا هنرمندی همچون مهران مدیری، که از دیرباز محبوب مردم بوده، به خاطر ابراز همدردی و حمایت از مطالبات مردمی با چنین برخوردی مواجه میشود؟
در رسانه ملی، جایی که مدیران بارها اعلام کردهاند «ما همه هموطنیم»، چرا این همه خشونت و فشار علیه کسانی که صدای مردم را بلند میکنند وجود دارد؟
مرگ تلخ مهسا امینی نه تنها خانواده او، بلکه قلب هزاران ایرانی را جریحهدار کرد و واکنشهای گستردهای را در سراسر کشور به دنبال داشت. خواسته اصلی مردم برگزاری جلسات مسالمتآمیز و شنیدن درد و دل آنان بود؛ خواستهای که میتوانست جلوی بسیاری از تنشها را بگیرد اما متأسفانه چنین نشد.
مهران مدیری نیز با استفاده از محبوبیت و جایگاه خود، سعی کرد این پیام را به گوش مسئولان برساند که نادیده گرفتن صدای مردم چه تبعاتی به دنبال دارد. اما این حمایت به جای اینکه نقطه شروعی برای گفتگو باشد، باعث ممنوع الخروجی او شد.
با وجود ممنوعیت رسمی، مهران مدیری بلافاصله کشور را ترک کرد و به نوعی پیام روشن و قوی به مخاطبانش ارسال نمود. ترک کشور توسط مدیری در شرایطی صورت گرفت که شبکههای اجتماعی نیز به طور رسمی فیلتر شدند و فضای گفتوگو و بیان آزاد به شدت محدود شده بود.
رفتار مدیری، اگرچه برای برخی جنجالی و بحثبرانگیز بود، اما نشان از عمق بحران و ناتوانی در حل مسائل با گفتگو و تفاهم داشت. او با این اقدام، اعتراض خود را به وضعیت موجود و بیتوجهی مسئولان به صدای مردم به شکل عملی نشان داد.
این رویدادها بار دیگر ضرورت توجه به حقوق شهروندی و آزادی بیان را به عنوان پایههای اصلی هر جامعه دموکراتیک برجسته کرد. مردم انتظار دارند که صدایشان شنیده شود و هنرمندان و چهرههای محبوب نیز باید بتوانند بدون ترس از برخوردهای امنیتی، نگرانیها و اعتراضات خود را بیان کنند.
ممنوع الخروج کردن مهران مدیری نه تنها اعتراضات را خاموش نکرد، بلکه توجه جهانیان را به وضعیت پیچیده ایران جلب کرد. این اتفاق باعث شد که بسیاری به ضرورت برقراری دیالوگ و احترام به حقوق مردم تأکید کنند.