نازوب

جنجال قلب و زبان طلایی پسر 15 ساله+ ماجرای پسر طلایی جهان

خدایا چه شگفتی هایی که در این جهان نهفته است و هر روز با ذره ای از این شگفتی ها خورشید را به آن پس جهان می سپارم تا دوباره با طلوعی دیگر شگفتی دیگری را لمس کنم!

مهربان خدایم چگونه است این جهانت!

ماجرای شگفت انگیز و جنجالی پسر طلایی جهان

به گزارش نازوب، توت‌عنخ‌آمون رقیب پیدا کرده است. این رقیب نوجوانی است که به طبقه فرادست مصر باستان تعلق داشته و 2300 سال پیش با قلبی از طلا مومیایی شده است.

جسد این مرد جوان که گمان می‌رود در سن 14 یا 15 سالگی مرده باشد، برای اولین بار در سال 1916 پیدا شد. با این حال، بقایای آن بیش از یک قرن به همراه ده‌ها جسد دیگر، بدون بررسی کامل توسط کارشناسان، در انبارهای موزه مصر در قاهره نگهداری می‌شد.

زمانی که تیمی به رهبری دکتر سحار سلیم از دانشگاه قاهره تصمیم گرفتند این مومیایی را با استفاده از یک سی‌تی اسکنر مطالعه کنند، این وضعیت تغییر یافت.

تصاویر نشان داد که جسد متوفی 49 حرز (بلاگردان) از 21 نوع مختلف دارد که بسیاری از آنها از طلا ساخته شده‌اند. دکتر سلیم در مقاله‌ای که در مجله «مرزهای پزشکی» منتشر شد، اعلام کرد که به همین دلیل این مومیایی را «پسر طلایی» نامیده‌اند.

«پسر طلایی» مصر؛ جسد مومیایی شده‌ای با قلب و زبانی از طلا تیمی از محققان مصری از توموگرافی برای بررسی یک مومیایی 2300 ساله استفاده کردند که تقریباً یک قرن در انبار بوده است.

اسکن‌ها این امکان را فراهم کرد که مشخص شود این مرد جوان از طبقه فرا دست جامعه است، چون «دندان‌ها و استخوان‌های سالمی داشت و هیچ نشانه‌ای از سوءتغذیه یا بیماری نداشت» و همچنین به این دلیل که بقایای او با استفاده موادی «با کیفیت بالا» مومیایی شده بود که فرآیندی که شامل برداشتن مغز و اندام‌های داخلی است.

این تصاویر نشان می‌داد که زیر بانداژهایی که بدن مرد جوان را پوشانده بود، شیئی به درازای دو انگشت در کنار آلت‌تناسلی ختنه نشده او وجود دارد. او همچنین زبانی طلایی در داخل دهان داشت و تکه‌ جواهری به شکل قلب که آن نیز از طلا ساخته شده بود، در زیر قفسه سینه‌اش قرار داشت.

دکتر سلیم خاطرنشان کرد که مصریان باستان با هدف «حفاظت و حیات بخشیدن» به آنها در زندگی پس از مرگ، بر روی اجساد متوفیان خود حرز می‌گذاشتند.

این کارشناس گفت: «زبان طلایی داخل دهان برای اطمینان از این بود که متوفی بتواند در زندگی پس از مرگ صحبت کند.»

این تصاویر همچنین نشان می‌داد که به پای جسد مرد جوان صندل پوشانده شده و تاج گلی از سرخس بر سر دارد.

این مومیایی که تخمین زده می‌شود مربوط به اواخر دوره بطلمیوسی (حدود 332 تا 30 قبل از میلاد) باشد، در سال 1916 در ادفو، در جنوب مصر، کشف شد.

این کشف شش سال قبل از اکتشافات به رهبری هاوارد کارتر، باستان‌شناس بریتانیایی بود که مقبره توت‌عنخ‌آمون را در دره پادشاهان پیدا کرد.

بقایای «پسر طلایی» را دو تابوت محافظت می‌کرد: در بیرون کتیبه‌ای به زبان یونانی وجود داشت و داخل آن از چوب ساخته شده بود. جسد نقابی طلایی بر چهره داشت.

تحقیق بدون تخریب

دانشمندانی که روی این پروژه کار می‌کنند معتقدند که این اولین بخش از یافته‌های بسیار این مومیایی حیرت انگیز است.

دکتر سلیم گفت: «مصر شاهد حفاری‌های گسترده در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم بود که منجر به نبش قبر هزاران جسد باستانی حفظ‌ شده شد که بسیاری از آن‌ها هنوز به شکل پیچیده در تابوت‌هایشان بودند.»

او افزود: «موزه مصر در قاهره از زمان افتتاح‌اش مخزنی برای این گنجینه‌ها بوده است. زیرزمین اين موزه پر است از مومیایی‌هایی که دهه‌ها است بدون مطالعه يا نمايش دور از دسترس مانده‌اند.»

این پژوهشگر گفت که در گذشته بانداژها از مومیایی‌ها جدا می‌شد و اجساد برای اهداف تحقیقاتی و سرگرمی به تفصيل تشریح می‌شدند.

این کارشناس گفت این روزها استفاده از برش‌نگاری (توموگرافی Tomography)  کامپیوتری به ابزاری عالی برای بررسی بقایا بدون آسیب رساندن به آنها تبدیل شده است، این شیوه به دانشمندان اجازه می‌دهد تا «بیشتر در مورد سلامت، باورها و توانایی‌های انسان در دوران باستان» کاوش کنند.

او در پایان گفت: «برش‌نگاری کامپیوتری نشان‌دهنده پیشرفت قابل توجهی در رادیولوژی است. به جای استفاده از یک تصویر واحد، صدها تصویر از مقطع‌های نازک بدن را می‌توان ترکیب کرد تا یک مدل سه بعدی کامل ایجاد شود.»

گاهی مومیایی هابیشتر از زنده ها با ارزش اند! و مومیایی دیگری که طی یک مراسم به طلای کامل تبدیل شد!

ماجرای راهبه ای با بدن کاملا طلا

لست سکند/ يک راهب بودايي چيني که در طول زندگي‌اش ارادتمند و راهنماي مذهب خود بود، موميايي‌اش سالها پس از مرگ، براي اداي احترام بيشتر با طلا پوشانده شد. فو هو (Fu Hou) راهب معبد چونگفو (Chongfu ) واقع در تپه‌اي در کوانژو (Quanzhou) چين بود.

او به دليل داشتن زندگي‌اي مقدس و ارادت شديدش به مذهب بودا (Buddhism)، پس از مرگ در سال 2012 موميايي شد. سالها بعد، ديگر راهبان معبد وي، مراسم نادر و خاص پس از مرگي را که تنها براي افرادي است که واقعا مقدس باشند، براي او نيز برگزار کردند.

فو هو در طول زندگي‌اش، در سنين جواني و از حدود سن 13 سالگي شروع به وقف خود براي مذهب بوديسم کرده بود. او به ايمان خود راسخ ماند تا اينکه در سال 2012 در سنين کهنسالي و در ۹۴ سالگي درگذشت. يکي از درخواست‌هاي فو هو که به عنوان بخشي از آخرين وصيت‌نامه‌اش برجاي مانده بود اين بود که پس از مرگ او را موميايي کنند.

راهبان همکار وي در معبد چونگفو درخواست وي را انجام دادند زيرا آنها نيز از ارادت مادام العمر و قابل توجه او به بوديسم باخبر بودند. پس از مرگش جسد او فوراً توسط متخصصين موميايي تحت موميايي قرار گرفت و درون يک ظرف بزرگ در حالت نشسته قرار گرفت.

سه سال پس از مرگ فو هو، کشف شد که جسد موميايي او هنوز کاملاً دست نخورده باقي مانده است، چيزي که واقعاً مردم کوآنژو را متحير کرد. تنها نشانه پوسيدگي که در جسد او پيدا کردند خشکي پوستش بود.

در آيين بودايي، عموماً اعتقاد بر اين است که اجساد موميايي شده‌اي که روح‌هاي با فضيلتي دارند حتي سالها پس از مرگشان نيز دست نخورده باقي مي‌مانند.

براساس گزارشي که توسط روزنامه پيپلز ديلي (People’s Daily) منتشر شده‌ است، فو هو چهره‌اي الهام‌بخش در جامعه خود بوده است. راهبان هم دورانش او را فردي با قلب واقعاً مهربان توصيف مي‌کردند که همچنين واعظي بزرگ بود.

پس از کشف جسد دست نخورده وي، معبد تصميم گرفت که مراسم ويژه پس از مرگ را براي او برگزار کند که فقط براي کساني که زندگي واقعا مقدس داشته‌اند، انجام مي‌شود. ابتدا جسد موميايي شده وي در گاز پانسمان پوشانده و سپس با لايه اي از لاک طلا رنگ شد.

به گفته لي رن (Li Ren)، راهب بزرگ معبد چونگفو: «راهب فو هو اکنون براي پرستش مردم بر روي کوه قرار گرفته است.» براي انجام اقدامات امنيتي بهتر و ممانعت از سارقاني که علاقه به جسد طلايي فو هو دارند اين معبد قصد دارد يک سيستم ضد سرقت را به کار بگيرد.