زرشک درختچه ای است دارای ساقه ای خاردار که ارتفاع آن تا 4 متر می رسد. چوب این درخت قهو ه ای، قرمز و یا زردرنگ می باشد.
برگ های آن بیضی شکل با دندانه های اره ای و گل های آن خوشه ای و زرد رنگ است. شاخه های زرشک تیغ زیادی دارد.
میوه ی زرشک قرمز رنگ، گوشتی، بیضی شکل، دارای طعمی ترش و کوچک است. قسمت مورد استفاده این گیاه ریشه، پوست ریشه و ساقه، برگ، گل و میوه آن است.
انتهای بهار و ابتدای تابستان، فصل شکوفه دادن بوته زرشک است. غنچههای آن زرد رنگ است که در فصل پاییز رنگ قرمز گیلاسی به خود میگیرند.
شهرستان قاین در جنوب استان خراسان بیش از 90% زرشک دنیا را تولید می کند.
در این گیاه آلکالوئیدهای بربرین Berberine، اکسیاکانتین Oxyaconthine، بربامین Berbamine وجود دارد. مقدار آلکالوئیدها در پوست ریشه زرشک بیشتر از قسمت های دیگر این گیاه است.
زرشک گونه های مختلفی دارد که مهم ترین آنها زرشک بی هسته و زرشک با هسته (دارای دو هسته) می باشد.
مصرف طبی زرشک به دوره ی مصر باستان می رسد که فراعنه و ملکه ها، این گیاه را با تخم رازیانه به منظور درمان طاعون مصرف می کردند.
ریشه و ساقه این گیاه زرد رنگ است و اروپایی ها و آمریکای شمالی برای رنگ آمیزی لباس از آن استفاده می کردند. اما ترکیبات موجود در پوست گیاه زرشک، آن را به یک گیاه درمانی تبدیل کرده است.
پوست این گیاه حاوی آلکالوئیدهایی است که مهم ترین آنها Berberine است. این آلکالوئیدها خواص آنتی بیوتیکی (ضد باکتری و ضد عفونت) دارند و سبب تحریک بخش هایی از سیستم ایمنی بدن می شوند.
مقدار 10 تا 20 گرم پوست ریشه یا ساقه و یا میوه زرشک را در یک لیتر آب ریخته و آن را به جوش آورید. سپس آن را از روی اجاق بردارید و بگذارید برای مدت 10دقیقه بماند.
این جوشانده را صاف کرده و با شکر یا عسل شیرین کنید. مقدار مصرف روزانه آن سه فنجان،در فاصله بین غذاهاست.
تنتور زرشک
این تنتور را می توانید از فروشگاه های گیاهان دارویی و یا برخی از داروخانه ها خریداری کنید. مقدار مصرف آن ۱۰ تا ۲۰ قطره، سه بار در روز می باشد.
*مصرف زیاد این گیاه به مدت طولانی می تواند سبب ناراحتی معده و روده ها شود و جذب ویتامین های گروه B را در بدن مختل کند.