نازوب

به گزارش نازوب به نقل از سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، روش لقاح مصنوعی (IVF)‌ از سال 1978 و با تولد نخستین نوزاد آزمایشگاهی در مناطق مختلف جهان گسترش یافت.

محققان مركز باروری و جنین شناسی (HFEA) دانشگاه نیوكاسل به سرپرستی پروفسور «لیزا جاردین» پروژه ای تحت عنوان لقاح مصنوعی با سه والد را در دست تحقیق دارند كه در صورت مثبت بودن نتایج تحقیقات و امكان استفاده از این فناوری كه در حال حاضر ممنوع می باشد، انگلیس تا پنج سال آینده به نخستین كشور دارای این فناوری تبدیل خواهد شد.

محققان هدف از اجرای این پروژه جنجال برانگیز را مقابله با بیماری های میتوكندریال مانند دیستروفی عضلانی و آتاكسی كه باعث بروز نقص در گفتار می شود، عنوان می كنند.

به گفته محققان، این روش شامل هسته DNA به عنوان ژن مسوول هویت بیولوژیكی افراد نخواهد بود و تنها DNA میتوكندری را در بر می‌گیرد.

برخی بیماری های ارثی به دلیل نقص میتوكندری روی می دهند. محققان انگلیسی مدعی هستند كه با كمك این روش، زنان دارای میتوكندری ناقص می توانند از انتقال ژنتیكی این نقص به نسل های آینده پیشگیری كنند.

دو تكنیك مطرح شده در روش لقاح مصنوعی سه والد شامل انتقال اسپیندل (spindle transfer) است كه طی آن مواد هسته ای از تخمك مادر جدا شده و در پوسته تخمك اهدایی حاوی میتوكندری سالم و فاقد هسته سلول كه با اسپرم پدر لقاح داده می شود، قرار می‌گیرد.

تكنیك دوم، انتقال هسته‌یی (pronuclear transfer) نام دارد كه شامل ایجاد دو جنین آزمایشگاهی یكی با اسپرم پدر و تخمك مادر و دیگری از تخمك اهدایی است. مواد ژنتیكی مركزی تخمك اهدایی جدا شده و با مواد ژنتیكی گرفته شده از تخمك مادر جایگزین می شود.

جنین در این روش دارای ژن هایی از پدر، مادر و DNA میتوكندری تخمك اهدایی است، اما كودك متولد شده از لحاظ ژنتیكی كاملا شبیه پدر و مادر اصلی خود می باشد.

محققان این روش را مانند تعویض باتری لپ تاپ توصیف می كنند كه اطلاعات مهم هارد درایو با تعویض باتری تغییری پیدا نمی كند.

مخالفان این طرح تأكید می كنند كه كودك متولد شده با این روش دارای ژن های بیگانه بوده و به دلیل وجود اسپرم و تخمك اهدایی، مشكل هویتی و تشخیص والدین كودك مطرح می شود.