داکتر جان لوبی، پژوهشگر اصلی این مطالعه و یک روانپزشک در دانشکده طبی دانشگاه واشنگتن در سِنت لوییس، ایالت میسوری، گفته است: “ما اکنون میتوانیم با اطمینان بگوییم که محیط روانی-اجتماعی تاثیر مادی (ملموسی) بر چگونگی رشد مغز انسان دارد. این یافته این نظر را تقویت میکند که میگوید پرورش محبتورزانۀ کودکان در دوران ابتدایی زندگی آنها تاثیر مثبتی بر رشدِشان دارد.”
در گذشته نیز، داکتر مشهور اعصاب و روان، جان بالبی، نشان داده بود که چگونه کودکانی که یتیم میمانند یا از تماس جسمی و عاطفی کمتری برخوردار اند، دچار کاهش رشد جسمی و عاطفی میشوند.
تمام این یافتهها بیانگر این اند که محبتورزی نه تنها در محکم ساختن ارتباطات بلکه در رشد روانی و فزیکی کودکان تاثیر مثبت دارد و این بالمقابل تاثیر خوشایندی بر اطرافیان شان، بالاخص والدین شان به جا میگذارد.