صیغه یا محرمیت بین زن و مرد، در بسیاری از فرهنگها هیچ معنایی ندارد! در ایران و دیگر مذاهب شیعه، صیغه ی محرمیت بین زن و مرد جاری می شود.
صیغه موقت یعنی شروع یک ارتباط که باید مدت آن طوری باشد كه هیچگونه ابهامی نداشته باشد، و آغاز و پایان ازدواج موقت كاملا معین باشد حتی اگر مدت كم باشد مانند یك روز یا یك ساعت و یا مدت ازدواج موقت طولانی باشد مثلا 30 یا 40 سال!
ازدواج موقت به این معنی است که زن و مردی که با هم ازدواج موقت می کنند، فقط تا زمانی که مدت عقد تمام نشده، با هم زن و شوهرند.
در ازدواج موقت رضایت زن و مرد و خوانده شدن عقد و مشخص کردن مهریه و مدت لازم است. اگر دختر باکره باشد، به نظر بیش تر مراجع معظم تقلید باید از پدرش رضایت بگیرد.
قصد و رضای زوجین در صیغه موقت از شرایط صحت عقد است. لذا مرد یا زن یا وكیل آنها كه صیغه عقد موقت را میخواند باید قصد انشاء داشته باشد.
یعنی اگر خود مرد و زن صیغه را میخوانند، زن به گفتن “زوجتک نفسی” قصدش این باشد كه خود را زن او قرار دهد و مرد به گفتن “قبلت التزویج” زن بودن او را برای خود قبول نماید و اگر وكیل مرد و زن صیغه را میخواند، به گفتن “زوجت و قبلت” قصدش این باشد كه مرد و زنی را كه او را وكیلكرده است، زن و شوهر شوند.
بنابراین اگر زن و مرد راضی به عقد صیغه موقت نباشند یا اینكه یكی از طرفین، مورد اجبار و اكراه قرار گرفته باشد و یا آنكه بدون قصد انشاء، مثلا به لحاظ شوخی صیغه را جاری نماید، این شرط كه از صحت ازدواج موقتاست رعایت نشده و باطل میباشد.
در ازدواج یا صیغه موقت تنها اراده و رضایت زن و مرد برای تحقق عقد كافی نیست بلكه باید از الفاظی استفاده كرد كه قصد طرفین را مبنی بر ازدواج یا صیغه موقت برساند. بنابراین معاطات در عقد ازدواج موقت پذیرفته نشده است.
در اینكه خواندن صیغه ازدواج موقت با چه زبان و الفاظی باشد كافی است كه لفظ فارسی باشد و لفظ عربی ضرورت ندارد و صیغه خاص نیز ضرورت ندارد، بلكه همین مقدار كه الفاظ، قصد ازدواج موقت را برساند كافیاست.
ایجاب عبارت است از اعلام قصد ازدواج “موقت” گوینده با مخاطب خود. قبول عبارت از اعلام پذیرش آن امر است. ایجاب عموما از طرف زن و قبول از طرف مرد میباشد.
برای اینكه اراده هر دو طرف در نظر عرف مربوط به هم باشد و فاصله بین ایجاب و قبول امكان توافق واقعی زوجین را بر هم نزند، در ماده 1065 قانون مدنی تصریح شده است كه:
توالی عرفی ایجاب و قبول شرط صحت عقد است.
یعنی قبول باید در زمانی گفته شود كه عرف آن را متوالی و مربوط به ایجاب بداند.
ماده 1067 قانون مدنی: تعیین زن و شوهر به نحوی كه برای هیچ یك از طرفین در شخص طرف دیگر شبهه نباشد شرط صحت نكاح است.
یكی از شرایط صحت عقد ازدواج موقت تعیین مرد و زن است به نحوی كه موجب اشتباه نشده و كاملا معین باشد. لذا چنانچه وكیل مرد و زن و یا ولی آنها میخواهد صیغه عقد ازدواج موقت را جاری نماید، باید زن و شوهر را در عقد، معین نماید و این ممكن است با بردن اسم آنها و یا با اشاره به آنها صورت پذیرد به طوری كه برای طرف دیگر در عقد جای هیچگونه شك و شبههای باقی نماند.
بنابراین چنانچه مردی دارای چند دختر باشد و به مرد بگوید یكی از دخترانم را به عقد تو درآوردم به لحاظ آنكه معین نیست كدام دختر را به عقد مرد درمیآورد، این عقد باطل و بلااثر است.
ماده 1068 قانون مدنی: تعلیق در عقد، موجب بطلان است.
تعلیق در لغت به معنی بلاتكلیف نهادن یك كار است به طوری كه نفیا و اثباتا تصمیمی راجع به آن نگرفته باشد. مانند اینكه مرد به زن بگوید تو را به زوجیت خود برگزیدم اگر از سفربرگشتم یا اینكه زن به مرد بگوید خود را به عقد ازدواج موقت تو درآوردم اگر فردا هوا آفتابی باشد و ابر نباشد. در مثالهای فوق چون عقد ازدواج موقت معلق به شرطی است كه مجهول است لذا صیغه موقت باطل است.
دوم اگر دیگری را وكیل كنند: اگر زن و مرد، شخص دیگری را وكیل كنند كه صیغه ایجاب و قبول عقد ازدواج موقت را جاری نماید، در این صورت اول وكیل زن به وكیل مرد بگوید:
“متعت موكلتی موكلك فی المدتهالمعلومه علی المهر المعلوم” (یعنی موكله خودم را به ازدواج موكل تو در مدت معین با مهر معین درآوردم پس بدون فاصله وكیل مرد بگوید: “قبلت لموكلی هكذا” (یعنی قبول كردم برای موكل خودم همین طور صحیح است.
سپس با مراجعه به دفاتر ازدواج می توانید صیغه نامه را با مهر دفتر ازدواج به تایید برسانید. تا از نظر شرعی در ایران برای شما مشکلی بوجود نیاید.