در این دیار ســـربی، یک استکان، هـوا نیســــــت
درد و غم و مرض هست؛ یک جرعه ی دوا نیست
***********
مــعشوقه هـــای این شهر بر چهره، مــاسک دارند
احــــــــوال عــــــــاشقان نیز، چندی است روبِه را نیست
***********
فرهـــــــــاد آسم دارد، خسرو ســـــــــــــیاه سرفه
هیچ آدمی به فـــــکرِ شــــیرین بینوا نیســـــت
***********
“اطفــــــــال و ســــــالمندان” در خــــانه ها اسیرند
ویران شود هر آنجا، غوغـــــای بچه ها نیســــت
***********
تـــــاوان دیـــــــدن تو، سنگینتر از جریمه است
من زوجم و تو فردی، این شهر جــــای ما نیست