نازوب

نازوب، ناخن از اپیدرم كه منشأ مو و لایه خارجی پوست است، سرچشمه می‌گیرد. به همین دلیل بعضی از بیماری‌های ناخن و پوست، مشترك هستند. قسمت اصلی ناخن، صفحه ناخن است كه نقش حفاظت از بند انتهایی انگشتان را به عهده دارد.

چین‌های ناخن در طرفین و ابتدای آن توسط كوتیكول به ناخن چسبیده‌اند. در صورت از بین رفتن آنها زمینه عفونت ریشه ناخن فراهم می‌شود. ریشه ناخن یا ماتریكس قسمت تولیدكننده ناخن محسوب می‌شود و صدمه به آن باعث تغییر شكل دایمی ناخن می‌شود.

بستر ناخن كه صفحه ناخن به آن چسبیده است، قسمت نازك‌شده پوست است؛ سرشار از عروق خونی و فاقد چربی زیرجلدی. نكته‌ مهم این است كه استفاده از مواد آرایشی مخصوص ناخن‌ها معمولا همراه با صدمه‌های قابل توجه به ناخن، بافت‌های اطراف ناخن و حتی صدمه به پوست نواحی دورتر است كه سعی می کنم در مورد آن اطلاعاتی به شما بدهم.

اصطلاح لاك ناخن معمولا شامل ملغم‌ها و پوشش‌های زیر و روی آن است كه به صورت جداگانه یا با هم در یك محصول استفاده می‌شود. لایه زیرین برای چسبیدن ملغم به ناخن و لایه سطحی برای جلا دادن و افزایش مقاومت ملغم در مقابل سایش به كار می‌رود. پولیش‌های ناخن متشكل از 30 درصد مواد جامد و 70 درصد مواد حلال است. عمدتا مواد تشكیل‌دهنده آنها عبارتند از نیتروسلولز، رزین‌هایی مانند تولوئن، سولفونامیدها، مواد پلاستیكی، حلال‌هایی مانند تولوئن و بوتیل و مواد رنگی.

واكنش‌های حساسیتی مانند درماتیت آلرژیك به وفور در اطراف ناخن یا نواحی‌ای كه با ناخن تماس داشته‌اند (مانند پلك‌ها، صورت، طرفین گردن و نواحی فوقانی سینه) دیده می‌شود. این درماتیت به صورت قرمزی، خارش، تورم و ضخیم‌شدگی و تیرگی پوست، خود را نشان می‌دهد. معمولا با برداشتن پولیش ناخن، علایم فوق سریعا از بین می‌روند ولی چرمی شدن پوست (ضخیم‌شدگی) و عفونت ثانویه محل ممكن است تداوم یابد. همچنین تغییر رنگ صفحه ناخن بعد از استفاده از پولیش‌ها معمولا به صورت زرد- پرتقالی خواهد بود كه به تدریج تیره‌تر خواهند شد.
 
مهم‌ترین حلالی كه برای پاك كردن لاك ناخن به كار می‌رود، استون است كه گاهی اوقات باعث خشكی زیاد صفحه ناخن و التهاب پوست اطراف ناخن می‌شود. توصیه می‌‌کنم كه با در نظر گرفتن جوانب احتیاط، ناخن را در محلول گرم حلال (استون)، غوطه‌ور كنید. این كار باعث جداشدن راحت‌تر پولیش ناخن و صدمه نزدن به ناخن و پوست شود.