نازوب

او درباره هدفش از این کار گفته: «من در این پروژه محکومان به اعدام را مانند مردم عادی دیده‌ام نه مانند یک عدد (اشاره به شماره‌های شناسایی زندانیان). آدم‌های عادی‌ای که در آخرین غذای خود به دنبال شادی کوچکی هستند.»مجله مراحم:این عکس‌ها به شکل عجیبی غمناک هستند و می‌شود توی آن‌ها رد دست‌هایی را پیدا کرد که آخرین لقمه‌ها را بر دهان برده است؛ لقمه‌هایی که شاید آخرین اتصال‌ها با دنیای زنده‌ها باشد.

هارگروس همچنین می‌گوید: «با این کار نمی‌خواسته جرم آن‌ها را کم‌اهمیت نشان بدهم، فقط می‌خواستم با این عکس‌ها و بر اساس آخرین غذایی که این محکومان خواسته‌اند، چیزی ناشناخته از درونشان را نشان بدهم.»